Competitieronde 4: Leones uit. Beneden-Leeuwen, een dorp pittoresk gelegen aan de Waal. Al in de Romeinse tijd bewoond. Nu door circa 7.100 inwoners. In het bezit van het muziekfestival Wiellawaai. Ook in 2024 was het weer een hoogtepunt. Er zijn twee buslijnen, een tennisvereniging en Leones. De voetbalclub. Van 1929. De naam bedacht door een kapelaan. 39 teams groot. Vorig jaar keurig 4e in de competitie. Nu een stroeve start. Net als wij. Zondag einde middag weten we wie de weg omhoog is ingeslagen. We gaan met de bus. En vertrekken om 11:30u.

Om een uur of negen opende ik mijn ogen. Na een onstuimige nacht. Niet alleen buiten maar ook in mijn slaap. Ik maakte van alles mee. Van een debat in de Tweede Kamer, wat doden na een massale slachting, tot een prachtig vergezicht over het IJmeer. Dat laatste bleek later echt te zijn toen ik m’n leefgedeelte in liep om koffie te zetten. Een bui werd erin vooruit gejaagd door een onstuimige wind. Brrrrrr.

Ik liep terug naar bed om nog even te genieten van het fraais wat een zondagochtend kan brengen. Zoals gewoonlijk zet ik muziek aan. Geen moment zonder zeg maar. Ik begin altijd rustig. Met een oudje. Dit keer Jeff Wayne. Niet heel bekend maar de man heeft een legendarisch album op zijn naam; “War of the Worlds” heet het. het beluisteren meer dan waard. Gebaseerd op een boek uit 1898. Science fiction. Een klassieker. Ik was elf toen het album werd uitgebracht. Ik herinner het mij als de dag van gister.

Het nummer wat ik opzette was “Forever Autumn”. Een van de hits van dit album. Over muziek later meer. Maar nu eerst de wedstrijd. Het mag bekend zijn. We hebben moeite. Dit seizoen is het na drie wedstrijden nog wachten op een driepunter. Een overwinning. Tuulk, trainen we hard. We missen net dat laatste zetje. Vertrouwen. Op elkaar. In elkaar. Onvoorwaardelijk. En dan komt “Spirit of Man” langs op het album wat ik ruimhartig door de ruimte laat schallen. En waar gaat het over? het woord “salvation” komt langs. Engels voor “vertrouwen”. In dit geval om de Marsmannetjes te verslaan.

En dat herkennen we inmiddels meer dan. Ook wij vechten tegen Marsmannetjes. Ze zijn overal. En ze zijn tegen ons. Tegen positief voetbal. Tegen WVzon1. Ze vermommen zich als scheidsrechters, clubgrensrechters. Ze zijn in ene overal. En ze zijn hardnekkig. Wie kan je tegenwoordig nog vertrouwen? Alleen elkaar? je team? Samen. Door te werken. Als individu er alles voor te geven. Voor het overwinnen van. Als team. Spreekwoordelijk je leven geven in de strijd om te overwinnen. De muziek als bron van dit verslag. En het klopt. Als je goed luistert gaat het over jezelf ondergeschikt maken voor een gezamenlijk doel.

Wat is dat toch met voetbal? Of met mij? Of met de trainer? Of met een doodnormale WV supporter langs de lijn bij WVzon1? Zijn wij zo partijdig dat we de waarheid anders zien dan een ander? Zijn wij zo vooringenomen? Wat is waar? En wat voor een rol hebben scheidsrechters daarin? En clubgrensrechters. Tuulk, officieel heten ze anders. Maar das echt lariekoek in het amateurvoetbal. Ze doen alles om de waarheid te beïnvloeden.

Net als Marsmannetjes in de muziek van “War of the Worlds”. Net als de Russen. Net als velen tegenwoordig. Ook in onze maatschappij. Want ieder heeft z’n eigen belangen. Is uit op eigen succes. Ik zie mijzelf als iemand met een neutrale blik op het leven. Ben gewend om vooral te kijken naar wat wij zelf beter kunnen doen. Zal altijd kritisch daarop zijn. Lees mijn verslagen maar. Het kan altijd beter. Maar hoeveel beter moet je zijn om te winnen van zoveel tegen je gerichte energie?

Dan toch nog maar iets over de wedstrijd zoals eerder al geroepen. Want daarom leest u dit stuk. Wel, ik zal het u vertellen. We speelden gelijk. Met 2-2. En dat was naar mijn bescheiden mening veels te weinig voor ons. Voor WVzon1. Maar dat flauwe vermoeden zal u al hebben na de lange inleiding te hebben gelezen. Ja, het lag ook vooral aan onszelf. Dit omdat wij de door ons gecreëerde kansen niet benutten. We hadden, zonder overdrijven, 0-3 voor kunnen staan met de rust.

Het was echter slechts 0-1. Mouaad Boudinar speelde Osman Tok aan. Die stond 1-op-1. Lopende mensen om hem heen geven hem de ruimte en tijd. En dan is Osman in z’n element. Hij laat de verdediger en keeper van Leones volkomen kansloos. Tis de 28” en het is verdiend 0-1. Daar omheen creëerden we zeker nog een handvol kansen. Maar ja. Marsmannetjes. Marsmannetjes vermomd als clubgrensrechters. Ze vlaggen. En ze blijven vlaggen.

Als je dan een scheids hebt die het niet kan belopen op z’n 20e. Dan heb je een extra tegenstander. Pijnlijke voeten had ie. Nieuwe schoenen hé. Hij vond het wat vervelend om zich in de eerste helft te laten behandelen. Zoveel pijn deden ze. Maar echt belopen kon hij het niet beaamde hij. Dus tweede helft maar op z’n gewone casual gympen verder fluiten. Ging alleen niet veel beter. Wel vertrouwde hij blind op zijn assistenten. Je kan het hem ook niet kwalijk nemen. Want ja als je niet goed staat dan…….moet je wel.

Dan de tweede helft. We gaan door op de ingeslagen weg. We spelen nog steeds heel aardig. Met een positieve spelopvatting. Het is vooral fysiek wat Leones er tegenover zet. Zo krijgen we een vrije trap op 19 meter van hun doel. Iets rechts van zeg maar. Dus perfect voor een linkspoot. Nou, daar hebben we er een van. Zoals u vorige week heeft kunnen lezen was ie toen niet in z’n beste doen. Maar vandaag wel. Jesse Coffeng stond er. En liet zien hoe je een vrije trap neemt. De beelden zijn er. Een keeper als aan de grond genageld. En een bal die fraai binnendraait. 50” 0-2.

Dan de 57”. Was het een Marsmannetje of was het onze rechtsback? Ik twijfel nog steeds. Wel zag ik iets wat ik normaal nooit zie bij hem. Normaal zit ie er kort op. Kwam het door de coaching die riep \"geen corner weggeven\"? Nou dat deed ie ook niet. Hij gaf ruimte. Gelegenheid aan de linksbuiten om rustig voor te geven. En ja dan ligt ie zo maar in het netje. 1-2. Gemaakt door Joshua Lopez Cuijten. Een fraaie. Zeker. Niet waar wij op zaten te wachten als WV'ers.

62” We wisselen er drie. Ashraf Azzouz, Jermaine Verwey en Tycho de Vries voor Mouaad Boudinar, Anass Boudinar en Jesse Coffeng. En dan gaat het mis. Een tackle op de bal. Op een pass richting cornervlag. Onze cornervlag. Lukas Noppert tackelt op de bal. De speler van Leones valt. Niet geraakt door. Maar de scheids staat te ver. Heeft er slecht zicht op. En op appelleren tovert hij de rode kaart uit z’n achterzak. Pure beïnvloeding door de Marsmannetjes is een feit. Ze zijn overal. We vechten tegen een overvloed aan Marsmannetjes.

We gaan over op noodscenario 3C met nog 35” op de klok. Om u een idee te geven. Het is een soort van handbalverdediging. Jan van Straaten wordt ingebracht voor Osman Tok. En we zetten de schouders eronder. Leones is niet capabel genoeg om het overtal om te zetten in kansen. Toch scoren ze de 2-2. In de 72”. Een matige voorzet van de linkerzijkant die smoort in een mêlee van benen. En ja dan moet je scherp zijn en dat is Justin Janssen. Die is er als de kippen bij om voor Leones binnen te schieten.

Een domper van jewelste. We zetten nogmaals aan. En we krijgen verdomme in de resterende tijd nog mooie kansen. Maar ja. Het is ons niet gegund. Zelfs niet als wij de 2-3 maken via Tim van Eldonk. U raadt het al. Ja en inderdaad. Het was een Marsmannetje in de vorm van de clubgrensrechter van Leones. Vermomd als man van middelbare leeftijd. Achter een bril met flinke glazen aanschouwde deze intrigant onze wereld.

Hij liep zich warm voorafgaand aan de wedstrijd. We zagen hem hakken billen doen. Ietsjes stram maar toch. Ik heb geleerd dat dit de ergste zijn op het gebied van beïnvloeding Maar wat kunnen die Marsmannetjes zich toch goed vermommen. Echt bizar. Nou, u had het al door. De vlag ging de lucht in. Waar de scheids al naar het midden wees. Daar ging ie. Omhoog. Tsja als jonge scheids dan bij je eigen mening blijven is lastig. Verdomde lastig. En zo bleek. De goal wordt alsnog afgekeurd. Op advies van het Marsmannetje.

En zo eindigde een tripje Beneden-Leeuwen in een mindere ervaring. Qua punten hebben zowel Leones als WVzon1 niet de weg omhoog ingeslagen. En dat is jammer want om na vier wedstrijden pas op twee punten te staan is hard. En daar zullen we mee moeten leren omgaan. Kansen benutten als ze er zijn. Vol overtuiging. Zodat we niet afhankelijk worden van externe invloeden van Mars.

We vangen de thuisreis aan. De setting in de bus is alsof je naar Mars gaat. U moet zo zien. Voorin de staf en een verdwaalde ouder. Achterin de spelers. De jonge spelers. En een verdwaalde oudere jongere. De muziek die ze daarbij opzetten klinkt werkelijk waar verschrikkelijk. Niet door de muziekbox waarop ze het afspelen. Nee, vooral door het gekozen genre. Het klinkt als een soort van marsmuziek. Computergestuurde beats die klinkt als codetaal om jong volwassen te indoctrineren. Marsmuziek die de Marsmannetjes opzetten op de lange reis naar Aarde om daar ontwrichting te brengen.

En zo komen we aan in Amsterdam. En komt de vierde etappe van onze ontdekkingsreis door de wondere wereld van de 2e klasse B ten einde. Op naar de volgende. Met hopelijk iets minder beïnvloeding van buitenaf. Iets meer killersmentaliteit van onze kant. Komende tegenstander is DCG. U weet wel dat voetbalbolwerk uit West. Amsterdam West. Een heuse stadsderby. Zondag a.s.. Op Middenmeer. Om 14:30u.

U bent van harte welkom!

Team : Mick van der Wijgerd, Tim van Eldonk, Roan Mulder ©, Midas Ploem Kempkes, Lukas Noppert, Tom van Riessen, Yasin Koprulu, Anass Boudinar, Osman Tok, Mouaad Boudinar, Jesse Coffeng, Tobin Melis, Tycho de Vries, Jermaine Verwey, Ashraf Azzouz, Jan van Straaten, Huib Bergkamp & Jules Vermeulen

Onno Swart

Video-samenvatting (Mr Melis):

In de Gelderlander: