Op Instagram schreef ik voorafgaand aan de wedstrijd het volgende: na een succesvol trainingskamp in Valencia (verslag volgt nog) en een afgelaste wedstrijd vorig weekend mogen we direct vol aan de bak. Om de knikkers. De strijd om de prijzen. Een periodetitel te vergeven. Mits wij resultaat halen. En dat is wel onze doelstelling. Mooier kan het bijna niet worden voor de voetballiefhebber. Komt dat zien dus!

Voor degene die er niet waren. Er was spektakel. Er waren doelpunten. En het eindigde in mineur voor de zondag 1. We verloren. 5-1. Op basis van scorebord journalistiek; afgedroogd. Mocht je de wedstrijd hebben bekeken dan heb je een ander beeld. Al is de 5-1 een flinke deuk in het beeld dat de ploeg van zichzelf heeft. Losse kreten komen omhoog in mijn emotie. Want je zit te kijken en bent machteloos. Waar is toch die Amsterdamse bluf? We missen iemand met echte “grinta”. Het lepe. De ausdauer. De opofferingsgezindheid. En de inhoud zo net na een periode zonder echte wedstrijden.

Tuurlijk zijn er excuses te vinden. Blessures. Krappe selectie. We zijn jong. We konden niet trainen. Maar die wil ik hier niet gebruiken. We waren gewoon te lief. Lieten ons gaandeweg de wedstrijd lekker uit onze tent lokken. In en naast het veld. In de avond draai ik altijd muziek. Ik zet The Doors op. Gemaakt in de jaren ’70. “Riders on the storm” heet het. Net als de wedstrijd van vanmiddag. Sporting ’70 veroorzaakte gaandeweg de wedstrijd een fysieke storm. Binnen de lijnen van wat de scheidsrechter van dienst accepteerde. Er daar was van alles op aan te merken. Zeker. Alleen heeft het maar één resultaat; je raakt de grip kwijt. De focus is verkeerd. Niet meer gericht op voetbal. Op het collectief. De tactiek. De coaching. En het gaat dan van kwaad tot erger. Want de scheidsrechter die bepaald de grens. En niet wij. De Lieverdjes uit Amsterdam. Altijd klaar met een antwoord. Het betweterige. Nee, mede daarom was het wederom de mannen tegen de jochies.

De lieverdjes. Ja, dat zijn wij. Ideale schoonzonen. De haren netjes. Altijd een antwoord paraat. Al heeft de naam “De Lieverdjes” een heel andere betekenis in het Amsterdamse. Het is de bijnaam van een in 1972 opgerichte profclub in Amsterdam. Succesvol, zowel nationaal als internationaal, in de eerste jaren dat ze bestonden. FC Amsterdam werd na enig authentiek Amsterdams getouwtrek, gekibbel en gekissebis opgericht; de bijnaam was De Lieverdjes, naar het logo op de borst dat een afbeelding van Het Lieverdje vormde. Zij deden deze naam eer aan.

Het Lieverdje is namelijk een klein bronzen beeld op het Spui, recht voor boek­winkel Atheneum. Het beeld werd gemaakt door de Amsterdamse beeld­houwer Carel Kneulman (1915-2008). Hij had geprobeerd er de speelse tegen­draads­heid van de Amsterdammer mee uit te drukken. Het werd in september 1960 onthuld. De naam Lieverdje was ontstaan uit een paar columns geschreven door Henri Knap in de krant Het Parool vanaf 1947, die de beleve­nissen beschreven van een Amsterdams straat­schoffie, altijd rotzooi trappend maar met een hart van goud.

In het ironische Amsterdamse spraak­gebruik kun je “lieverdje” het best vertalen als “echt dus geen engeltje”. Dus eigenlijk doen we het naar Amsterdams gebruik niet goed. Want lieverdjes zijn geen engeltjes. Dat zijn schoffies. Van de straat. Met een gouden hart en daar herken ik ons dan wel weer in.

Dan de wedstrijd nog in ’t kort. De 1e helft was voor ons. Althans qua balbezit en kansen. Toch komen we achter. Ja, de scheids was hierin bepalend. Maar ja. Hij beslist. En dat koste ons een doelpunt. En ja, het was buitenspel. De beelden bevestigen het. Alleen je hebt er niks aan. De ploeg blijft geduldig z’n taken uitvoeren. De organisatie staat goed. Geen kansen voor Sporting ’70 op dat ene slippertje na waar de 1-0 uitkomt na een minuut of 5 spelen. Bij ons zijn er wel een paar die moeite hebben met de bal en het veld. Acties mislukken. Dat kan. Zenuwen? Ze spelen niet vrij. Te ingehouden. Zal het gemis aan echte wedstrijdritme, hoop ik.

Dan op het half uur. Een prachtig uitgespeeld doelpunt. Precies volgens het aanvalsplan. Rechtsback Tobin Melis penetreert de 16, lobt de bal over de verdediger. Behoud vervolgens het overzicht en passt de bal met een boogje naar de 2e paal waar inlopende Jens Avrap de bal binnenschiet. 1-1. Op dat moment niet meer dan terecht. Het is Sporting ’70 dat inzakt. En wij proberen een gaatje te combineren in hun verdediging. Wat helaas niet lukt. De ruststand is 1-1.

Na de rust is er een heel ander beeld. Wij komen slecht de kleedkamer uit. En Sporting ’70. In plaats van inzakken zetten ze nu hoog druk. Normaal zijn wij daar prima mee. Vanmiddag alleen niet. De onzekerheid die in de 1e helft er al wel was te bespeuren, kwam meer en meer bovendrijven. Baltempo te laag. Te veel de lange bal. De onderlinge afstanden te groot. Verkeerde passes. Er ging veel mis. De wedstrijd was dus aan het kantelen. En wij konden het tij niet keren. De energie was op. We miste de echte scherpte die nodig was.

We komen dan ook al snel achter. Een vrije trap. Rand zestien iets links van het doel. Ideaal voor een rechtspoot. Om de muur heen laag. Met een stuit. Onze keeper kan hem helaas niet keren. Al leek ie niet onhoudbaar. En zo gaan we door. De 3-1. We doen het onszelf aan. De 4-1. Afwachtend verdedigen bij een vrije trap. En tot slot de 5-1. Kolderiek. Niet meer en niet minder. Allemaal cadeautjes. De conditie moet omhoog. Het moet fysiek beter. We moeten stoppen met ageren tegen alles en iedereen. Dan pas kan je jezelf als team focussen op wat we goed kunnen; voetballen als collectief. Dat is wat vandaag wel duidelijk is geworden. De winterstop is er te veel achterover geleund. Te veel ingenomen en te weinig bewogen. Want kun je zoals vanmiddag niet dezelfde energie leveren als je opponent dan maak je het jezelf als team enorm lastig.

Natuurlijk is er nog niks aan de hand. We staan keurig 4e in de competitie. Maar we moeten wel samen aan de bak. Werken aan conditie & fysiek. Herpak jezelf. Samen de sportschool in. Iets minder feestjes. Iets meer rust pakken. Hard trainen op het veld. Als een lieverdje maar dan in de juiste betekenis van het woord in het Amsterdamse……

Team : Jules Vermeulen, Tobin Melis, Freek van der Heide, Midas Ploem Kemkes, Lukas Noppert, Diego van de Bunt Huigen, Jesse Coffeng (72' Jean-Maurice Rama), Mouaad Boudinar (18' Jens Avrap), Jannes Broekman (46' Max Swart), Gil Gilberto (46' Kees Mirande), Jermaine Verwey (75' Jona Bouw)

Onno Swart

Op de Facebookpagina van Sporting'70: