Hoe dat verliep? Nou best wel ontnuchterend. Of louterend. Of leerzaam. Of oneerlijk. Of……. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Gelukkig hebben we de beelden nog. Want dat we hier wel iets mee moeten is wel duidelijk. Maar laten we beginnen bij het begin.
We gingen met de bus. Een nieuwe dimensie voor #WVzon1. In de bus waren ook good old Andre Lopes Dias en onze voorzitter Ronald Nijsen ingestapt. Tevens had oud speler Kees Mirande in de bus plaatsgenomen. Hij is altijd in voor een leuk uitje op zondag. En zo ving onze expeditie naar het Rijk van Nijmegen aan. Daar in het stroomgebied van Maas en Waal vinden we het dorp Beuningen. Inmiddels omgetoverd in een soort van Almere. Als bijna buitenwijk van Nijmegen. Daar spelen we tegen Beuningse Boys.
Wat we konden verwachten is vooral fysiek. De beuk erin. Want wat we weten is dat de gemiddelde lengte in het team circa 1.90m is. Old fashioned Kick&Rush is wat ze spelen. Ze verloochenen de oorsprong van het spel zeg maar niet. En dat blijkt als we na een soepele busreis, acclimatiseren, omkleden en de warming up zijn begonnen onder leiding van de heer Richard Kroesen. De scheidsrechter van dienst. Om 14:02u fluit hij de wedstrijd in gang.
Het elftal was op vijf plekken gewijzigd ten opzichte van vorige week. Door een schorsing van twee wedstrijden missen we aanvoerder Roan Mulder. Max Swart zijn we kwijt voor een week of tien met een knieblessure. Ja, de charge van vorige week was niet echt op de bal zullen we maar zeggen. En Roger Onkenhout kwam ook niet okselfris uit de eerste wedstrijd. Voor de rest maakte de trainert keuzes. De trainingsweek was prima verlopen. En zo startte Osman Tok voor het eerst in de basis als spits van dienst. Geflankeerd door Yasin Koprulu en Ashraf Azzouz op de flanken.
Vanaf minuut één zijn de intenties van Beuningse Boys helder. Gas erop. Fysiek. Volle bak. Precies zoals verwacht. Alles mag tot de grens is bereikt. En die wordt bepaald door de scheidsrechter. Niemand anders. Als je dan zelf als team de boel niet op orde hebt of krijgt duren 45 minuten heel lang. In die minuten gebeurde er van alles. Maar voeren wij vooral onze taken matig uit. Misschien wel gewoon slecht. Focussen we ons teveel op randzaken. De scheids bepaalt en niet wij. We leveren niet de energie die de tegenstander wel kan ontwikkelen. Zijn onnauwkeurig in de aanname, de passing en het positiespel. Staan soms domweg te slapen. Laten teveel passlijnen open.
We moeten spelen als team. Ieder in dienst van. Niemand uitgezonderd. Iedereen valt aan. En iedereen verricht z’n verdedigende taak. Van voor tot achter. Niemand uitgezonderd. Als dan niet iedereen dit doet dan werkt het niet. Dan krijgt de tegenstander de tijd. Net dat beetje extra waardoor ze kunnen voetballen. En dan ben je op het niveau van de 2e klasse aan de beurt. Dan wordt je op de slachtbank gelegd. De tijd van frivoliteit, pleintjesvoetbal en vrolijkmakende acties kunnen niet meer als een wedstrijd nog niet in het slot zit. Als het 3-0 of 4-0 is. Nee, het is volle bak of niet. En bij niet is het vooral verlies.
Dus wat is belangrijker? Ik of het team? M’n taak 110% uitvoeren of de kantjes er vanaf lopen? Ben ik echt wedstrijdfit? Energie verspillen aan randzaken? Nee. Focus op je taak. Je team. Enne van hard werken is nog nooit iemand minder geworden. Zeker niet als je onderdeel bent van een team. En focus op wat je kan. Functioneel. En op wat moet ik vooral niet doen. Dus hou jezelf de spiegel voor. Wees eerlijk en werk. Op de training. Sterf. Hijg uit. En sterf nog een keer. Denkbeeldig. Want daar wordt je beter van. En ga naar de gym. Gefaciliteerd door. Dit gebeurd echt te weinig. Daar heb je absoluut profijt van. Je hoeft niet enorme spierballen te kweken. Integendeel maar wel de kracht en uithoudingsvermogen om te presteren op 2e klasse niveau.
En dan is het rust. We staan op “maar” 1-0 achter. Wel zijn we Diego van de Bunt Huigen kwijt na een schandalige overtreding. De scheids stond er ver vanaf en trok slechts geel. We zijn Diego naar verwachting minimaal zes weken kwijt met verrekte enkelbanden. En de trainert kan aan de bak. En dat doet hij. Een donderspeech in de catacomben van Beuningen. Het is hard en confronterend. Maar hij kan er wel meer wisselen dan degene die hij wisselt. Hij doceert. En praat. Vragen komen en hij geeft helder antwoord. Jesse Coffeng en Jens Avrap komen binnen de lijnen.
We beginnen de 2e helft met de aftrap. En leveren de bal direct in. Ik ga zitten en zucht. Maar dan begint er een kentering op te treden in het spelbeeld. Maar de gifbeker is nog niet leeg. We geven een onnodige corner weg. Echt onbegrijpelijk. Waar ben je met je gedachten? En precies die corner vliegt erin. Steeds hetzelfde concept. Zij maken oorlog. Zijn fysiek. Lokken uit. Delen een tik uit als de scheids niet kijkt. Wij zijn afgeleid en vergeten onze taken uit te voeren met de 2-0 tot gevolg. Nog een half uur officieel te spelen. En we zetten een tandje bij. We wisselen er drie. Anass en Mouaad Boudinar komen samen met Midas Ploem Kempes. En we dringen Beuningse Boys terug.
Tim van Eldonk die als een van de weinige een goede wedstrijd speelde vanaf de 1e minuut scoort vervolgens de aansluitingstreffer uit een goede aanval met de voorzet van Yasin Koprulu. In de resterende minuten dringen we aan. Komen steeds dichterbij maar kunnen niet doorbijten. Aan de andere kant komen we goed weg als in een omschakeling Beuningse Boys de paal raken. Het is zuur. Maar laten we er alsjeblieft wat van leren. Doe jezelf een plezier. Zodat we komende week thuis tegen Abcoude de goede weg in slaan. Als team. Samen voor drie punten. Ik heb er vertrouwen in dat jullie dit kunnen. Allemaal. We moeten alleen wel snel stappen gaan maken de komende weken. De mores van de 2e klasse hebben we nu wel ondervonden. Nu moeten we ernaar gaan handelen.
Team : Jules Vermeulen, Jan van Straaten, Tim van Eldonk, Tobin Melis, Lukas Noppert, Tom van Riessen ©, Ashraf Azzouz, Tycho de Vries, Osman Tok, Yasin Koprulu, Midas Ploem Kempkes, Huib Bergkamp, Mouaad Boudinar, Anass Boudinar, Jean Avrap, Jesse Coffeng en Mick van der Wijgerd.
Onno Swart
Video-samenvatting door Mr Melis:
In de Gelderlander: