#WVZon1 versus Sloterdijk 1. Op een donderdagavond in mei. 20:32u De bal rolt. In de 6” krijgt een speler van Sloterdijk de bal ongelukkig tegen z’n hand. De toegekende strafschop wordt door Ivar tot 1-0 gepromoveerd. We waren vanaf de aftrap heer en meester. En laten de bal rondgaan. We spelen Sloterdijk uit elkaar. Al snel volgen er kansen. Kleine en grote. Ze leiden alleen niet tot 2-0. We missen.

En voor je het weet is het dan 1-1. Een schot van buiten de zestien valt binnen. Noemen we dit een kans. Nee, in principe niet maar hij telt wel. Het lijkt of het ons wakker schudt. We blijven goed combineren, zijn scherper in de duels en dan valt het normaal gesproken vanzelf jouw kant op. En dat doet het. In de 26” scoren we de verdiende 2-1. Mouaad die ‘m vrijspeelt. Vrij voor de keeper. Psychologisch momentje want ja te veel tijd. Jesse is degene die ‘m maakt. Zuiver in de hoek.

Miguel die steeds beter z’n draai begint te vinden na lang blessureleed is vanavond lastig te houden door Sloterdijk. Hij bekroond zijn spel met het maken van de 3-1. Voor de statistieken is het belangrijk volgens sommige om nu de man van de assist te vernoemen. Want ja, statistieken worden belangrijk gevonden. Toch Jesse? Ik begrijp het wel maar ja hoe beoordeel je de noeste werkers die nooit in posities komen van een assist?

En zo gaan we rusten. Kijken we 15 minuten van de Londen-derby tussen Arsenal & Spurs. In afwachting van de 2e helft. Een helft waar we hopelijk kunnen genieten van nog een paar mooie aanvallen en dito goals. Onze hoop wordt snel bewaarheid. Miguel wipt ‘m over de keeper het doel in voor zijn 2e en onze 4e van de avond. 4-1 op aangeven van Mouaad. Maar dan is de koek wel zo’n beetje op.

Sloterdijk is onmachtig. Wij hebben meestal de bal. Maar missen de echte finesse. De wedstrijd sleept zich voort. De vaste supporters morren. Er komen wissels. Vers bloed. De spelers die bij WV erin komen willen graag. Zij zijn al een paar weken onze trouwe helpers van WVZon2. Ze ruiken hun kans. Tot vlak voor het einde lukt het niet nogmaals te scoren.

Maar dan. Dan is daar het mooiste moment van de avond. We verdienen een corner. Vlak voor het einde van de wedstrijd. Davide neemt hem kort. Op Kai die z’n eerste minuten weer maakt na een liesblessure. Kai kaatst terug op Davide. Davide aarzelt niet en geeft de bal hoog en hard voor. Iedereen beweegt richting eerste paal door de loopactie van Kai.

Behalve Tobin. Die stapt achteruit. Daar komt de bal aanvliegen. En wel afdraaiend bij de 2e paal op zo’n 8 meter van de goal. Een verdediger van Sloterdijk doet nog een verwoede poging achteruitlopend de bal weg te koppen. Hij is te laat en mist. Probleem! Tobin staat voor de bal. Hij stapt terug. Is het ver genoeg? Het antwoord is volmondig “ja!”. In een vloeiende beweging springt hij op en werkt zwevend in de lucht de bal met z’n rechtervoet in een halve omhaal of beter met een bicycle-kick strak in de linker kruising. Wat een lichaamsbeheersing. Wow!

Dit is de beloning. De beloning van gewoon blijven aanmoedigen. Het blijven steunen door dik en dun door de vaste supporters. De vaste supporters worden met deze wonderschone beauty beloond voor het blijven aanmoedigen totdat het laatste fluitsignaal is gegeven. En hoe. Ook al telt ook deze goal maar voor 1 we genieten er met volle teugen van. Tobin bedankt! 5-1 is ook gelijk de eindstand.

Tobin bedankt!

Onno Swart

Tobin's bicycle-kick op video vastgelegd!