Er was dit weekend sprake van uitzonderlijke omstandigheden. Er was zelfs sprake van een record! Nog niet eerder in deze eeuw was het herfstweer zo van slag dat de temperatuur vannacht -7 aantikte. Een Russische flitswinter heeft heel even ons land veroverd. Het vroor vannacht dat het kraakte. In Winterswijk was de natuurijsbaan al open. Toen ik echter de ogen opende vanochtend verwarmde de zon uitbundig mijn keukentafel. Het oogde uitermate vriendelijk zo op het eerste gezicht. Maar de schijn bedroog. De verwachting was voor de middag uitermate onplezierig. De flitswinter moest worden verdreven terug naar het Oosten.

Dus een geallieerd regenfront betrok z’n stellingen voor de Noordzeekust. Om vervolgens met alles wat ze kon meenemen de Russische flitswinter te lijf te gaan. Dit alles werd uitgevochten boven een voetbalveld in Oost. Ons voetbalveld om precies te zijn. Tijdens de warming-up begon de oorlog al. Er stond een vuil windje. Niet hard maar gemeen koud. Het geallieerde regenfront dat optrekt tegen de Russische flitswinter. En de Russische flitswinter die stevig tegengas bood. Water versus bittere koude. Een slechte combinatie voor het spelen van voetbal. In dat decor speelde WV Zon1 zijn 6de competitiewedstrijd tegen Eendracht ’82.

Scheidsrechter Ronald Hagman floot de wedstrijd in gang met een debutant binnen de lijnen namens WV: Kees Mirande. Velen WV-ers zeggen nu \"Oh ja Kees\". Ik maak hem nu een maand of 4 mee. Aimabel mens. Beetje grote mond maar een klein hartje. Van horen zeggen is hij gauw afgeleid op een brommer. Hierdoor moest hij revalideren met z'n knie. En die revalidatie is nu bijna afgerond. Vandaar pas zijn 1e minuten vandaag. En dat deed hij naar behoren. 1 helft. Want hij heeft nog wat werk te verrichten voordat hij zich toch echt King Kong kan gaan noemen.

Over de wedstrijd. Die was er een van matig veldspel. Hardwerkende ploegen met voorbeeldige inzet. 1e helft kwamen we eigenlijk niet in de problemen. Ondanks dat het soms leek alsof de spelers op de ijsbaan van Winterswijk stonden. De Russiche flitswinter had het veld bevroren en het regenfront kwam gewoonweg te laat om het hele veld al terug te veroveren voor de wedstrijd. We gingen theedrinken met een rustgevende 2-0 voorsprong. In de 11” maakte Jesse met een bekeken voorzet die pardoes onder de lat achter de keeper geraakte de 1-0. En in de 35” mocht Max los in de ruimte achter de verdediging van Eendracht’82 en tekende voor de 2-0.

De 2e helft was heel andere koek. We moesten terug. Ver terug. Alle hens aan dek. We bleven werken. En net toen het leek of de heuse stormloop van Eendracht ’82 over was, scoorde ze de aansluitingstreffer na oneindig geklooi. 54” 2-1. De tegenstanders putte er moed uit. Gingen op zoek naar meer. Gelukkig vonden ze het niet. Steeds waren we op tijd om het echte gevaar weg te houden uit onze 16. Van enig traditioneel WV-HEDW-veldspel was in de 2e helft geen sprake vanmiddag.

Wel stond er een team dat wilde werken voor een goed resultaat. En dat frustreerde één van de tegenstanders. In een tot dan toe vriendelijke atmosfeer speelde hij de benen van een WV-er alsof het de bal betrof. Van achteren. Tsja en dan mag je gelijk gaan douchen van de scheidsrechter. Of was het hem daar om te doen? Lekker warm douchen, want inmiddels was het zeer onaangenaam op ons veld in Amsterdam Oost. Vanaf dat moment in de 71” kregen we weer grip. En met grip komen de kansen. Pas in de 90” benutten we er weer 1. Jesse maakt hem. 3-1. De eindstand is daar.

Een nuttige en terechte overwinning. Damian, Tobin & Ivo bedankt voor jullie meespelen na jullie eigen wedstrijd met het 2e! Komende woensdag spelen we uit voor de beker in Haarlem tegen United sv/DAVO 1 om 20:00u. Ze spelen in de zaterdag 3e klasse. Eens kijken of we een rondje verder kunnen komen?

Onno Swart