Na een geweldig geslaagd 4-daags trainingskamp in Barcelona in het weekend van 11 en 12 januari vervolgden we vorige week al de competitie. Uw reporter was er niet bij. Dus geen verslag. Maar uit bij SDO lieten we wederom ons het kaas van het brood eten. Als je na 5' spelen al op 2-0 achter staat wordt het lastig. Zeker als direct na rust 3-0 wordt gemaakt. Voetbal spelen heeft meer facetten in zich dan alleen een bal kunnen overspelen. Een 4-2 nederlaag was het gevolg.

En toen kwam Woezik op bezoek. Nee, niet Woesel & Pip. Maar Woezik. Een voetbalclub met ruim 1.600 leden in het voormalig Kerkdorp Woezik. Inmiddels opgeslokt door de stad Wijchen in de provincie Gelderland. Een club met een heldere visie.

Een club waar onlangs het roer omging. Ze stopten met betalen van de selectie. Ze kozen bewust voor de jeugd. Voor hun eigen jeugd. En dat is te waarderen. En dan lopen er spelers weg. De broodvoetballers. Dan krijg je het sportief voor de kiezen. En dat zien we terug in de stand. En de druk staat erop bij ons. Deze moeten we echt winnen. Zeker gezien de stand.

Nou moesten wij vooral niet teveel aan scorebordjournalistiek doen. We hebben het zelf namelijk niet errug makkelijk. We verloren immers de laatste 4 voorafgaande potjes. We werkten gedisciplineerd afgelopen week weer hard aan de ommekeer. De sfeer in het team is onveranderd opperbest.

We moesten dus aan de bak. Tegen een gemotiveerd Woezik, dat op zoek is naar een resultaat. Aan ons was het om dit te voorkomen. Als collectief sterven zoals Feyenoord dit afgelopen woensdag deed in de CL tegen Bayern München. Voor drie punten. Het strijdplan gereed. De spelers klaar.

Dan de aanloop naar de wedstrijd. Woezik arriveert laat. De zondagsrijders op de Nederlandse snelwegen maakten dat we bijna een kwartier later van start gingen. Tijdens de warming-up hadden we nog een tegenslag te verwerken in het uitvallen, met een spierscheuring, van Osman Tok. Sterkte met revalideren, Osman!

Dan de wedstrijd. Deze stond onder de leiding van de heer Brian Lampers uit Spanbroek. Een nuchtere vent die z’n vak goed verstaat. Nou had hij ook twee ploegen met positieve spelopvatting onder z’n hoede. Dat scheelt al een hoop. En als je als scheidsrechter niet opvalt, dan doe je het goed.

We begonnen scherp. Dit keer wel. Zaten er direct bovenop. De bal ging goed rond. We creërden direct wat mogelijkheden. Zoals in de 4'. Ashraf krijgt de bal op het midden van het veld. Met z’n karakteristieke schijnbewegingen zet hij 2 man op het verkeerde been. Helaas lukt het hem niet om de bal op goal te krijgen. Hij was hard zat maar net te hoog gericht.

Dan ontstaat er een fase waarin Woezik de schroom van zich af gooit. Ze zoeken de aanval waar het kan. En wij moeten regelmatig handelen om erger te voorkomen. Zeker als we onnodige overtredingen beginnen te maken op gevaarlijke plekken waar Jesse Coffeng een gele kaart voor ontvangt. En dan krijgen we dus toch die goal tegen die we niet wilden. 0-1 in de 24”. Waar wij de wedstrijd proberen te controleren gaat Woezik met de openingsgoal aan de haal.

Wat dit wel teweeg bracht is dat de ploeg nu echt aan staat. Het tempo gaat verder omhoog. En Woezik wordt teruggedrukt. Al snel resulterend in de 1-1 in de 35' door wie anders dan Roan Mulder. Hoe? Nou, door van een meter of 20 uiterst secuur de bal in de linkeronderhoek te schieten. Dit na een goede onderschepping na een goede maar afgeslagen aanval van WV over rechts.

In het volgende moment komt Roan weer in een kansrijke positie. Ditmaal na goed werk van Lukas Noppert die onorthodox de bal voor het doel krijgt. Met een leep intikkertje probeert Roan de keeper te verschalken. Die is echter op z’n post en vangt de bal net voor de doellijn. Enkele minuten later krijgen we een corner. Jesse Coffeng neemt hem. Het lijkt of Roan Mulder door kopt, al ontkent hij dit later ten stelligste. Wat wel zeker is dat Midas Ploem-Kempkes er als de kippen bij was om met z’n hoofd te scoren. 2-1 in de 41' dus.

Net voor rust krijgen we nog een kans. Anass Boudinar die op het middenveld een goede wedstrijd speelde zet Tim van Eldonk op rechts aan het werk. Zijn lage voorzet bij de 2e paal gaat helaas aan Max voorbij. In de rust vertelde hij mij dat ie met z’n verkeerde been naar de bal gleed. Kortom zelfkritisch en getergd om in het tweede bedrijf het beter te doen. De rust komt. De toeschouwers warmen zich op in de kantine. Want ondanks het zonnetje stond er een gemeen windje dat alle warmte uit je zoog. Ook praten ze over de kansen. De leuke pot voetbal die ze zien. Want als je twee ploegen hebt die willen voetballen dan is de toeschouwer spekkoper.

WV komt onveranderd aan de aftrap van de tweede helft terwijl Woezik tweemaal wisselt. Hetzelfde spelbeeld ontstaat. Wij drukken Woezik terug op eigen helft en creëren een spervuur aan mogelijkheden. Waar het regelmatig mis ging was de passing. En dan de eindpass vooral. Die was vaak te onnauwkeurig. Te gehaast. Zonder dat dit echt nodig was. Maar ook de afronding was niet loepzuiver genoeg. Hierdoor belonen we onszelf niet met een meer passende voorsprong die rust brengt.

Er komen wissels. Roger Onkenhout voor Jesse Coffeng en Yasin Koprulu voor Diego van de Bunt Huigen. En niet veel later Tom van Riessen voor Ashraf Azzouz. We blijven goede energie leveren. Roger Onkenhout laat zich gelden op linksbuiten. Is getergd om te laten zien wat ie kan. Z’n directe tegenstander wordt helemaal tureluurs van hem. Zonde dat hij een uitgelezen mogelijkheid op de 3-1 niet kan binnen schieten.

Dan komen we in de eindfase van de wedstrijd. De uitputtingsslag, zo na een wedstrijdloze periode, brengt hier en daar kramp bij spelers. De pijp begint leeg te raken. Tim van Eldonk kan niet verder en moet worden vervangen door Huib Bergkamp. Na een lange sprint ligt Max Swart met kramp in beide kuiten. Z’n directe tegenstander is er niet veel beter aan toe. Maar ze moeten door.

Het is nog steeds 2-1. Geen marge om een foutje te maken. En je weet dat dan een oude voetbalwet zich zou kunnen laten gelden. Wie z’n kansen niet benut krijgt de deksel op z’n neus. En Woezik rook natuurlijk z’n kans. Een overtreding op een gevaarlijke plek voor Woezik. Rand zestien een beetje rechts aan de zijkant. Ideaal voor een linkspoot of voor slingeren met rechts? Beide zijn goed mogelijk. Kortom billen knijpen. Gelukkig kunnen we de kans neutraliseren.

De blessuretijd. Nog meer billen knijpen. Gelukkig valt ie dan toch aan de voor ons goede kant. Een bal valt, na een scrimmage in de zestien meter, vlak voor de doellijn van Woezik. De voorstopper, keeper en Max Swart gaan allemaal voor de bal. Met een ultieme sliding lukt het Max om de bal over de doellijn te werken. Een verlossend gebrul ontstijgt sportpark Middenmeer als de scheidsrechter direct erna de wedstrijd tot een einde fluit.

Ik moet echt een compliment maken aan Woezik. Want wat hebben ze gestreden voor een goed resultaat. Dat ze het niet kregen daar zijn wij heel blij om. Tuulk hadden wij meer mogelijkheden. Maar de positieve spelopvatting en werklust hebben indruk gemaakt. En wij zelf? Wij winnen eindelijk weer. Proeven het zoet van een overwinning. Drie punten. Door ongelofelijk hard te werken als team. Het goede gevoel dat we nu voelen moeten we koesteren. Meenemen naar de volgende weken waarin we elke week minimaal dezelfde energie op de mat moeten leggen als tegen Woezik.

We zijn inmiddels over de helft van de competitie. Nog elf wedstrijden te gaan. Elf finales. In een poule waar iedereen van iedereen kan winnen. Komende zondag mogen we naar Zwaluw VFC in Vught. Thuis speelden we in de openingswedstrijd 1-1. Een zure 1-1 omdat de gelijkmaker van hun in de allerlaatste minuut van de blessuretijd viel. Dus we moeten zorgen dat we klaar zijn voor de eerste finale. Dat gaan we doen door op dinsdag te oefenen tegen Legmeervogels in Uithoorn om 20:30u. Donderdag trainen we inclusief de slotpartij. Om zondag einde ochtend de bus naar Vught te pakken.

Team: Mick van de Wijgerd, Tim van Eldonk, Roan Mulder©, Midas Ploem-Kempkes, Lukas Noppert, Anass Boudinar, Ashraf Azzouz, Tycho de Vries, Max Swart, Diego van de Bunt Huigen, Jesse Coffeng, Roger Onkenhout, Yasin Koprulu, Tom van Riessen, Freek van der Heide, Huib Bergkamp & Jules Vermeulen

Verslag: Onno Swart

De Gelderlander: