De laatste zondag van mei 2022 alweer. De tijd vliegt. Speelronde 21. De voorlaatste. We spelen uit in Nieuwegein. En wel tegen de Jutphase Sport Vereniging. Een ploeg waar we makkelijk van zouden moeten kunnen winnen. Maar ja, het is mei. En dan wordt er aan spelers getrokken. Wordt ze het hoofd op hol gebracht. Of doen ze dit zelf? Is “ik” nog belangrijker dan “wij” geworden. Het gezamenlijke doel van “wij” is voor even bijzaak. Even voor uw herinnering, het doel is promotie naar de 3e klasse. De titel is vergeven. Maar de promotie is nog heel goed mogelijk. We staan op een nacompetitieplek. Nog twee wedstrijden winnen en we spelen em.

De focus&beleving van een aantal spelers is alleen even niet gericht op het team. Het is elders. Het is immers tijd om na te denken over komend seizoen. En ja als de focus elders is. Dan druipt het gemak er vanaf. En ja, dan. Dan speel je een draak van een wedstrijd. Je verwacht dat met het in zicht hebben van zo’n mooi doel juist dan de vonken er vanaf spatten. Iedereen wil. Is er drive. Staat er een gretige groep. Maar nee. Niks van dit alles. Vanmiddag was het matig. Wij waren erg matig. Net als het veld. De scheids. En de tegenstander. Die was nog minder dan erg matig. We misten veel. Niet alleen kansen. Ook in willekeurige volgorde. Baltempo. Loopacties. Simpel samenspel. Zuivere passing. Coaching. Het was werkelijk erg matig.

Maar ja. Gelukkig komen we wel op voorsprong. Een splijtende pass van achteruit oftewel hard&hoog gedragen door de wind valt in niemandsland. Het sprintduel wordt simpel gewonnen door Jesse. Zeker ook omdat hij de bal uitstekend controleert vanuit de lucht. Het verschaft hem precies de tijd om de keeper in de korte hoek te verschalken. 0-1 in de 32”. Nu op tempo de bal rond laten gaan en de voorsprong in veilige haven spelen. Toch? Maar nee helaas. De focus. De focus was er net niet en ook nu niet. We staan vanaf de aftrap te snurken. Dekken op een meter of 3. Laten ze hun gang gaan. En ja dan valt ie goed. En van 20 meter ploft ie onhoudbaar in de bovenhoek. 1-1 in de 33”. We kunnen weer opnieuw beginnen.

We moeten tot diep in de 2e helft wachten op het verlossende doelpunt. Want ja, we winnen. Ik sliep nog net niet in de 72”. Een combinatie door het midden. Op tempo. En nog één. Gevolgd door jawel nog één. Tjee. Zie je wel. We kunnen het wel. Jesse is er doorheen. En maakt z’n tweede van de middag. En het blijkt de verlossende. De winnende. Het is 1-2 en blijft 1-2. Zelf na tien minuten blessuretijd blijft het 1-2. Komende zondag sluiten we thuis af tegen Geinburgia. Bij winst is het spelen van een finalewedstrijd om promotie zeker gesteld. Op 19 juni zal in één wedstrijd op neutraal terrein voor promotie worden gespeeld. Bij verlies of gelijk spel zal waarschijnlijk een extra wedstrijd op 12 juni nodig zijn om het doel van promotie te behalen.

Kortom, zet de knop om met z’n allen. Het is nog maar drie f*cking weken. Laat zien dat jullie een groep van winnaars zijn! Cijfer je “ik” gedurende die weken weg om SAMEN als één TEAM, ons doel te behalen. Want dat heerlijke zoet van victorie. Van een overwinning. Van promotie. Dat maakt herinneringen die je levenslang bij blijven.

Onno Swart