Na twee weken volle bak trainen mochten we eindelijk weer de wei in. Een extraatje. Een bekerwedstrijd om bij de laatste 16 in de districtsbeker te komen. De loting had ons aan een zaterdag 3e klasser gekoppeld; v.v. Hees. We waren ze al even wezen scouten. Dus wij op naar Soest. Daar verborgen in ’t begin van een bos ligt een prachtige accommodatie. Een kantine die gezelligheid uit ademt. Kleedkamers als balzalen en vooral vriendelijke mensen. Eigenlijk precies zoals ik als oud-voorzitter van s.v. DRC in Durgerdam het altijd voor mij zag en nog zie. ;-) Het credo “Voetbal, zoals het vroeger was” past precies op v.v. Hees.

Dan de wedstrijd. Die verloren we. 6-1 maar liefst. Is dat een afstraffing? Op papier ja. Gezien het vertoonde spel, nee. Absoluut niet. In de basis hebben we een mooi stel jonge spelers bij elkaar die veel in z’n mars heeft. Dat zagen we ook terug in het 1e bedrijf. We gingen ervoor. Combineerde onszelf tot meerdere kansen. Door goed samenspel en door individuele acties. We komen via een prima goal van Diego in de 38” op 0-1. Een mooi moment. vlak voor rust. Helaas konden we er niet lang van genieten.

Binnen 3” staat v.v. Hees weer naast ons. Niet goed doordekken. Net even teveel ruimte laten. Dan is daar het instinct van de routine. Van de ervaring. Wij hebben dan niet de rust of het gogme om de wedstrijd tot de rust dood te maken. Waarom niet de bal wegknallen over de kantine? Of even onderbreken door een overtreding? Dan gaat het in blessuretijd nogmaals mis. Het zijn die kleine momenten van een verkeerde inschatting. Zo gaan we niet thee drinken met een verdiende 0-1 voorsprong maar met een zure 2-1 achterstand.

De trainert blijft rustig. Zet het weer neer. Geeft vertrouwen. Dan fluit scheidsrechter Martin Wateler voor aanvang van het 2e bedrijf. Hij had vandaag de mooiste plek. Hij mocht tussen de spelers lopen. Hij heeft denk ik genoten van wat ie zag. Er werd stevig gevoetbald in een vooral sportieve wedstrijd. En dat in een ambiance van het vele publiek dat op deze wedstrijd was afgekomen. Meer over de wedstrijd dan. We beginnen sterk na de thee.

Al hadden meerdere spelers van WV-HEDW de schroom er wat meer vanaf mogen gooien. Zet je poot erin. Voetbal is ook onverzettelijkheid tonen, fysieke kracht en loskomen uit je hoofd. Het moment is daar om de jeugdigheid achter ons te laten. Het fysieke duel niet te schuwen. Uitdelen als het nodig is. En dat in combinatie met ons voetballend vermogen. We kunnen pas excelleren als wij in staat zijn om fysiek de gelijke te zijn van onze tegenstander. Dit bereik je niet met de veldtrainingen. Maar door jezelf fysiek extra te trainen.

Dit is eigenlijk het verhaal van de 2e helft. We zetten Hees onder druk. We proberen. Maar helaas is het net niet vandaag. En dan is het weer raak. Voor Hees. We winnen het 1e duel. Maar de afvallende bal is weer voor Hees. Fysieke kracht. En de bal gaat vlot naar de vrije man. 3-1. En nu? Nou wisselen. WV brengt 3 verse krachten. Nog een half uur te spelen. We zetten nog eenmaal aan. We krijgen een kans. Op de paal. Niet zo dat ie dan erin gaat. Nee, hij komt er weer uit. Precies dat zat ons niet mee. Dat beetje geluk. En zo vloeide onze kracht weg. Zeker na een ongelukkige eigen goal. 4-1.

Tuurlijk probeerde we het. Maar met het va banque spelen werden de ruimtes groter. Zo vallen in het laatste kwartier nog twee doelpunten. En verliezen we met 6-1. De sfeer in de kleedkamer is gelaten. Al neemt al snel de realiteit het over. We hebben gestreden. We hebben verloren maar zijn een ervaring rijker. Dit soort wedstrijden vormen je. Laten we ervan leren. En dan dacht u dat we klaar waren met het team? Nou nee hoor. We gingen samen de avond aanvallen.

De 3e helft was er een van lekker eten, samenzijn en een klein drankje bij DOK48 in de haven van IJburg. En dat het een mooie nacht was bleek wel uit een bericht in de groepsapp om 04:21u; “Heeft iemand een sleutelbos gevonden?” Zo, hebben we de nederlaag samen verwerkt. WV-HEDW zondag 1 gaat verder on tour. We trainen deze week weer scherp. Op naar de volgende finale. Strijdend voor de overwinning.

Onno Swart