• Het is maar een spelletje

  • De dag na onze zondagse wedstrijd. Als alles weer een beetje is neergedaald. Is er altijd weer een nieuwe dag die je weer tot andere inzichten brengt. Want de emoties zaten hoog, zo net na 90 minuten volle bak. Want dat was het. Een heus voetbalgevecht. Fair, hard en vol overgave. Onze tegenstander en gastheer van gistermiddag heette TOS-Actief. Een club met ervaring zullen we maar zeggen. 18 oktober j.l. vierde ze namelijk hun 110-jarig bestaan. Een fusieclub. Net als wij. Al was hun fusie al in 1939. Sinds 1996 spelen ze na omzwervingen weer op de geboortegrond van Actief in de Watergraafsmeer.

    We troffen een ploeg in de kracht van hun leven. Gemiddelde leeftijd 28 jaar oud met een routinier van 35 als defensieve middenvelder. Allemaal expats. Met sprekende namen als Cáthal O’Hanlon, Enda O’Neill, Luigi Zottoli, Corentin Mounié of Gianfranco Posse Cini. Dus een combi van hardwerkende Britten, een vernuftige Fransman en zuigende Italianen. Allemaal fit en bereid om voor elke meter te werken. En met werken bedoel ik echt hard werken.

    En wij? Ja, wij zijn een jonge ploeg. WV-HEDW. Opgeleid volgens de Wiel Coerver-methode. De Einstein van het voetbal. ‘Wie het in het jeugdvoetbal heeft over tactiek en het voorkomen van balverlies snapt er niets van. Een jeugdspeler hoeft maar twee dingen te ontwikkelen: een perfecte techniek/balbeheersing en een winnaarsmentaliteit.’ Nou, dat is wel gelukt bij onze jongens. We zijn gemiddeld net 22 jaar met met in de as 4 jongens geboren in 2002. We kunnen allemaal voetballen. We zijn er ziek van als we verliezen. Maar nu moeten we de volgende stap zetten. Fysiek groeien. De intensiteit van 90 minuten volle bak aanleren. Mentale hardheid. En gogme ontwikkelen. Een wedstrijd leren lezen.

    Tuurlijk is het vervelend dat we op een selectie van 22 spelers er 10 geblesseerd of afwezig zijn voor studie. Zeker als ook de meest “creatieve geesten” in de ploeg allemaal geblesseerd zijn. Tuurlijk kregen we aanvulling van spelers uit het 2e en de o23. Waarvoor dank! Hadden we kunnen winnen? Jazeker! We gingen ervoor. Wisten wat ons te wachten stond. En toch liepen we al snel achter de feiten aan. Want de wedstrijd was vanaf de 1” toen scheidsrechter Jan Waale hem aanzette met een simpel fluitsignaal; echt AAN. TOS-Actief greep ons bij de lurven. Al kwamen ze voetballend niet direct tot uitgespeelde kansen. Ze speelde in hoog tempo. Zette hoog druk. En lieten zich gelden in de duels. Als mannen. Normaal schakelen we dan een tandje bij. Hoger baltempo. Combineren. Lopen zonder bal. Maar gisteren lukte het niet. We waren onwennig. Durfden niet te “voetballen”.

    En dan is de 1-0 daar al. 10”. Een vrije trap. Scherp voorgezet vanaf links. Een meter of 20 van de achterlijn. Wegdraaiend van de keeper. We lopen niet mee. Bij de 2e paal kan één van de inlopende TOS-Actiever er simpel z’n voet tegen zetten. Een domper. Maar wel terecht gezien het spelbeeld. Op Twitter schrijf ik rond de 21”; “We hebben het moeilijk. Komen niet in de wedstrijd. Tis even overleven”. En dat doen we. We delen wat speldenprikken uit. Er is inzet. Er is beleving. Maar dat verdomde creatieve. De lef. Het gogme. Dat verrassende. Dat ontberen we vandaag.

    Joram is druk aan het coachen. Al stonden we gistermiddag met best veel coaches langs de lijn. Allemaal winnaars. Met de beste intenties. Maar ja, als je midden in een wedstrijd zit. En hoe meer er wordt geroepen. Hoe onrustiger het team wordt in het veld. Stresslevels worden te hoog en het werkt vaak averechts. Dan de 24”. Nigel pakt de bal af en penetreert. Van eigen helft. Over de rechterflank. Een sprintduel met z’n direct tegenstander. Hij snijdt goed naar binnen. Het afsnijden remt z’n tegenstander. Die kan hem alleen nog vasthouden. De scheids fluit ervoor. Penalty! De pingel wordt benut door Miguel. 1-1.

    In de 26” is daar een uitgelezen kans op 1-2. Max zet zich aan een rush. Omspeelt meerdere spelers. Legt af. Er volgen 3 schoten op doel. Geen geluk. Alles geblokt. Het was er ook vol. Want met z’n allen was bij TOS-Actief ook echt met z’n allen. In de 35” een handsbal in onze 16. Dus strafschop. Tegen. De 35-jarige routinier zet zich erachter. Strak in het rechter kruis. Daar is waar de bal onhoudbaar verdwijnt. 2-1. De rust is daar met deze stand. Matige 1e helft. Een donderspeech volgt. Feitelijk en terecht. Vervolgens kijken we vooruit. Herinneren ons de goede trainingen van de afgelopen weken. Nu zijn we echt wakker. Er klaar voor.

    En dat klopt. TOS-Actief trapt af. Spelen een lange bal diep op hun spits. Wij onderscheppen. Hoge bal door het midden. Miguel gaat het kopduel aan, is sterk en wint. Jesse ontvangt en speelt direct met een boogje de bal over de verdediging. Max is dan al onderweg. Neemt de bal in een vloeiende beweging mee uit de lucht richting goal. Snijdt z’n direct tegenstander de pas af. De keeper is vervolgens kansloos. 46” 2-2. Bam!

    De 20” die dan komen laten zien wat we kunnen. De wedstrijd is omgedraaid. TOS-Actief is aan het tegenhouden. Weg is weg is hun devies. Het hoeft niet mooi zeg maar. Wij creëren. We combineren ons naar meerdere mogelijkheden. We combineren te ver door in plaats van te schieten. En tja niet geschoten is altijd mis. We vergeten ons op dat moment te belonen met een voorsprong. En ja dan krijg je de deksel op je neus.

    De 72” geeft het verschil perfect aan tussen TOS-Actief en WV-HEDW gistermiddag. Het kan niet schrijnender duidelijk worden. Waar TOS-Actief alle ballen in een gevaarlijke positie zonder risico wegwerkt. Hard&hoog of simpel over de zijlijn. Hergroeperen en door. Proberen wij dat met een technisch hoogstandje. Zelf als de weg naar het doel voor de tegenstander open ligt is dat geweldig als het lukt. Ben je voor even de held. Pleintjesvoetbal in optima forma. Maar als het mislukt dan wordt je op een pleintje volledig de huid vol gescholden. Bij WV-HEDW Zondag 1 gebeurde dit schelden gisteren niet. Maar zou volkomen terecht zijn geweest. Want de 3-2 werd erdoor gescoord.

    We moesten weer in de achtervolging. Met nog 18” minuten te spelen. We proberen het. Va banque zoals dat zo mooi heet. Maar het is te slordig. Te puistig. Te ondoordacht. Niet zuiver genoeg. Te gehaast. De ruimtes te groot. Net als de vermoeidheid. Langzaam dooft met het wegtikken van de speelminuten de hoop op de gelijkmaker uit. En tuurlijk komt er dan toch altijd nog die ene kans. Ook gisteren weer. Je bent er dan zo dichtbij. Maar het mocht niet zo zijn om een punt mee te nemen na dit heuse voetbalgevecht.

    Wat ik heb gezien? Om te beginnen; de zon, want die scheen uitbundig. Een capabele scheidsrechter. Een jong WV dat er voor ging. Mannen tegen jongens. Niet altijd even goed spelend. Al was een gelijkspel verdiend. Voetbal. Het is maar een simpel spelletje. 2 teams van 11. 90” op de klok. Een bal. En te beginnen met 0-0. De stand na 90” geeft de winnaar. Een team kan via z’n eigen mix van techniek, fysieke kracht, snelheid, conditie, mentaliteit, ervaring, slimheid & tactiek tot winst komen. Er zijn dus nog zat zaken waar we onszelf kunnen verbeteren.

    Dus blijf trainen op dinsdag & donderdag. Daarnaast voor jezelf! Neem deze ervaring mee in de rest van het seizoen. Wees harder voor elkaar. Eis dat van elkaar. Mentaal, qua inzet en fysiek. Praat met elkaar over situaties hoe zaken beter kunnen. Adrian ging donderdag na de training nog even wat fysieke oefeningen doen voor zichzelf. Je hoeft geen bodybuilder te zijn. Maar om wedstrijden als gister te winnen kan een beetje body geen kwaad.

    Onno Swart