• Hoogmoed voor de val

  • De dauw stond nog op de velden, vogels kwetterden er lustig oplos. Vandaag serene rust op sportpark Middenmeer.
    Per team ongeveer 4 begeleiders en geen fanatiek meelevende ouders zoals vorige week.
    Eigenlijk weer terug naar de oorsprong, lekker voetballen zonder te veel bemoeienissen van volwassenen.

    Onze jongens verzamelden vroeg op de club om nog een paar flarden van de kampioenswedstrijd van onze 011-2 te zien. Helaas zat er voor het 2e vandaag niet veel in waardoor de bezoekers een verdient kampioenschap konden vieren op het veld. Dat zouden onze jongens beter doen zeiden de WV’ers vol bravoure! Wij gaan wel even winnen klonk het zelfbewust. De reporter hoopte vurig dat de heren daadwerkelijk de daad bij het woorden zouden voegen en hoopte maar dat er geen sprake van onderschatting zou zijn. Immers na een aantal spectaculaire wedstrijden lag een fraaie eindklassering als 2e voor het grijpen.

    Maar als snel werd duidelijk dat de tegenstander van vandaag zich niet zomaar gewonnen zou geven.
    Een gedisciplineerd ploegje beet fel van zich af. Met de slaap nog in de WV-ogen stond al snel de 0-3 op het scorebord.
    Trainer Raphaël probeerde de boel wakker te schudden maar menige speler van WV gaf aan moe te zijn (te laat naar bed jongens?).
    De thuisploeg kreeg een lesje in effectief voetballen. Met mooie combinaties werden de WV’ers volledig weggetikt.
    Onze jongens gaven duidelijk niet thuis vandaag. Het is een grillig gezelschap moet u weten, onze jongens van de 011-1.
    En wat starten we toch iedere keer slapjes en wat doen onze talenten zichzelf hiermee te kort.

    Er gebeurde gewoonweg niet veel tijdens de 1e 2 kwartjes. Dat wordt een kort verslag. Het vermelden waard is nog wel dat de scheids van dienst vandaag (Jeroen) voor de nodige hilariteit bij de 8 aanwezige 'stafleden' zorgde. Onze scheids kreeg het namelijk voor elkaar zijn fluit te verliezen 😊. Gelukkig waren we goed voorbereid en was de reserve-fluit mee en kon de wedstrijd alsnog worden hervat. Het blijft echter een flipperkast aan WV-zijde. Spelers blijven moeilijke oplossingen zoeken, draaien zich vast en waar normaal gesproken 1-2-tjes zorgen voor vloeiend aanvalsspel verzand vandaag een en ander in doelloos gepingel. En eerlijk Sporting Martinus is beter. Dan gaat het plots snel. Kai maakt eindelijk een einde aan zijn doelpuntendroogte van dit huidige seizoen en bevrijd zichzelf (1-3) . In de aanval die volgt schiet een aanvaller van Martinus de 1-4 binnen. Daarna snel 1-5. Amir maakt de 2-5, toch nog even lekker voor de moraal en maakt de stand wat dragelijker. 3-5! Daniel (jaja weer van de partij en pakt de draad weer op waar hij voor zijn operatie gebleven was) jast zomaar bal in de kruising. Een paar minuten later de 4-5, andermaal Daniel na een snelle combinatie. Het geloof is weer helemaal terug. De 'slow-starters' zijn terug in de wedstrijd. De motor begint te draaien, de WV-ers gunnen elkaar de bal weer en het lijkt een kwestie van tijd voordat de gelijkmaker zal vallen.
    Dan toch een counter om onze oren omdat alle (maar dan ook echt alle) WV-ers de aanval hadden gekozen (kijk altijd wat je achterlaat 😉). WV zet nog een keer aan voor een offensief. Uiteindelijk nog 4-7 om de oren nadat WV een aantal kansen liet liggen. Daar blijft het bij en de scheids (foutloos!) maakt een einde aan de wedstrijd. WV blijft achter in mineur en met het nodige huiswerk.

    Andermaal de conclusie: onze jongens herkennen inmiddels zelf het patroon: veel te laat beginnen met werken & samen voetballen. En natuurlijk blijven we positief; dat is toch de winst van de dag. We weten steeds beter onze verbeterpunten en we kunnen hier prima stappen maken. Daar gaan we dus aan werken, jongens geen man overboord het zit er gewoon in. En tot slot, winnen doe je met elkaar, verliezen ook. Dus blijf bij elkaar als een team, help elkaar in de wedstrijd, schoudertjes niet laten hangen en geloof in eigen kunnen! Wat dat we kunnen voetballen, dat is zeker.

    Tot slot, een speciaal woord van dank gaat uiteraard uit naar onze twee BOA’s van vandaag. Amina & Mirjan. De powervrouwen zetten buiten het veld de lijnen uit, dragen zorg voor handhaving van alle geldende corona-regels, zorgen voor een veilige sportomgeving en regelen ook nog een koffie voor de reporter! Hulde!
    De eerste competitie zit er op. Mooie en leerzame ervaringen opgedaan. Nu op naar de nieuwe indeling (hoofdklasse) waar we vast weer hoge ogen gaan gooien!
    De reporter kijkt er naar uit, u ook?

    Melle