Rijpwetering Oud Ade Combinatie kwam op bezoek! ROAC, een heuse dorpsclub vlakbij de Kagerplassen in het Groen Hart. Potige polderjongens dus. Van de gestampte pot. Ze stonden na 6 rondes op 7 punten. Mare de schijn kon ons bedriegen. Afgelopen weekend verloren ze onverdiend van RODA ’46. Als de tegenstander RODA ’46 zelf zegt de overwinning gestolen is dan weet je het wel. Dus we moesten weer vol aan de bak. Zeker ook omdat ROAC vorig seizoen nog in de 2e klasse actief was. Dus het was geen kat in ’t bakkie. We gingen voor de overwinning en niets minder. Zeker ook om te laten zien dat het verlies tegen Swift een uitzondering was.

Maar eerst even terug naar de vrijdag. Vrijwel de hele selectie ging op pad. Naar het Zuiden. Om precies te zijn Breda, om de geboortegrond van onze aimabele Jannes Broekman bezoeken. Als jonge jongen ooit zelfs actief bij de plaatselijke trots NAC. We gingen een pot voetbal kijken in het Rat Verlegh-stadion en wel tegen, ja natuurlijk, Jong Ajax. Het welbekende avondje NAC! In een mooie sfeer werd er na 90 minuten getekend voor 1-1. Toen gingen ze, net als ervoor trouwens, op cafe.

Op zich een zeer gezonde bezigheid om te werken aan de social structuren nodig om een buffer op te bouwen tegen mentale en fysiek kwalen. Het hebben van mensen om je heen is gewoon gezond. En cafés zijn plekken bij uitstek waar mensen samenkomen. Alcohol bevordert op zijn beurt de aanmaak van endorfine, wat helpt om de sociale banden te versterken. Kortom we werkten aan het team. Aan de onderlinge binding. Ik zelf helaas niet mee. Ik mis nu dus dat beetje extra binding met de jonge snuiters van de zondag 1.

Dan de wedstrijd. Om het spelverloop van de wedstrijd te duiden hier een heel lange quote van de trainer van ROAC op de site van leidenamateurvoetbal:

“ROAC heeft een punt opgehaald uit de hoofdstad. De ploeg van Bart Jansen had de zaakjes in de eerste helft onder controle, maar moest na rust terug. Vlak voor het einde van de officiële speeltijd kwam WV-HEDW op voorsprong, maar in blessuretijd bracht de ingevallen Freek van Zeil alsnog de gelijkmaker op het scorebord op sportpark Middenmeer. Jansen sprak in de nastoot over een gevoel van winst, ondanks het gelijke spel.

,,Zij begonnen zoals wij vooraf hadden verwacht. Fel en met een stormloop op ons doel. Het was zaak om het eerste kwartier te overleven en daar slaagden we in. Ze hadden wel veelvuldig de bal, maar ik zag enkel kleine mogelijkheden. Na een minuut of vijftien waren zij min of meer uitgeraasd en kwamen wij beter in ons spel. Het werd gelijkwaardiger en we kregen wat mogelijkheden en kansen met vrije trappen rondom de zestien. Ook leverden we twee lobjes af omdat hun doelman wat ver voor zijn hok stond. Helaas leverde dat geen doelpunten op, maar we zaten in elk geval goed in de wedstrijd. Tijn van der Geest moest aan onze kant eenmaal handelend optreden en deed dat goed.”

De trainer vervolgt: ,,Na de pauze kwamen zij weer en kregen we het moeilijker. We konden ons maar moeilijk onder de druk uit voetballen en eerlijk gezegd was het wachten op de 1-0. Helaas kwam die er ook. We leden balverlies op hun helft en zij gingen er als een speer vandoor. Via de flank (Jesse Coffeng) werd de voorste man (Roan Mulder) bereikt en zo kwamen we vlak voor tijd op achterstand. Die tussenstand was ook wel terecht, maar je weet dat je altijd nog wat blessuretijd krijgt. We brachten de lange en kopsterke Freek van Zeil en juist hij maakte in de extra tijd de 1-1 via het hoofd na een hoekschop van Jay Koek. Hij raakte hem niet eens heel goed, maar we waren er wel erg blij mee. Dit gelijke spel voelde als een winstpartij.” 

Het mag duidelijk zijn. Ze zijn oprecht gelukkig met een punt. En dat valt te begrijpen als u de wedstrijd zelf heeft bekeken. Het verloop van de wedstrijd was voor WV-HEDW zeer teleurstellend. Wij hadden er de smoor in. Het voelde als verlies. En dat is het ook. We hadden…….. Ja, hadden. We deden het enkel niet. Wat deden we niet? Scoren vooral. Waar dat aan lag? Daar kan ik u een heel verhaal over schrijven maar ik laat het even in ’t midden. Helpt het ons alsnog aan een overwinning? Nee, zeker niet. Dus ik schrijf dat het vooral aan onszelf lag. Dat er spiegels zijn om naar jezelf te kijken. Niet of je haar netjes zit maar meer denkbeeldig in de zin wat had ik anders/beter moeten doen. Niet alleen in de wedstrijd maar ook doordeweeks. Om mezelf optimaal voor te bereiden op een wedstrijd op zondag?

Dan kom ik toch nog maar even terug op het stukje over “Op café gaan”. Alles met mate is goed. Te veel nooit. Alles met “te” ervoor overigens. En daar zit een punt van verbetering bij onze jongens. Veelal studerend. Dus veel tijd om zelf in te delen. Ze denken dat ze het druk hebben maar het werkzame leven is dat pas. Nog niet gebonden aan 9 tot 5 met verplichtingen ernaast. Dus het is netwerken. Netwerken totdat je erbij neer valt. En daar gaat het fout als je dit “netwerken” een iets te groot deel van de weekindeling maakt. Zeker als dit samengaat met overmatig gebruik van alcohol, te weinig rust in de vorm van slaap en het missen van de extra (kracht/conditie) trainingen die je nodig hebt naast de reguliere voetbaltrainingen. Want ja, je bent nog in ontwikkeling hé. Je bent niet af. En dus dan neemt de conditie zodanig snel af dat er foutjes insluipen. Foutjes die op het niveau waar we nu zijn aanbeland snel leiden tot dit soort resultaten.

Onno Swart

De hoogtepunten in beeld:

Op de site van onze gasten: Puntje in extremis voor s.v. ROAC 1