We oefenen. Niet meer dan dat. Oefenen tegen de zondagselectie van A.V.V. Swift . Een 3e klasser op zondag, maar dan hun reserves en jongens uit het 2e team. Dus kunnen we er een conclusie aan verbinden. Ja! Maar eerst de aanloop en het vertoonde spel. Wel verklap ik alvast de uitslag voor degene die stopt met lezen zodra de uitslag bekend is: 3-1 voor WV.

De aanloop. De winterstop. Wat gebeurt er dan. Nou van alles. We hadden een kerstdiner. Jazeker. Op vrijdag 16 december. De dag dat m’n moeder 83 werd. Maar ja, we hadden een diner. Dus mam helaas. ;-) En het was geweldig. Zondag1 was goed vertegenwoordigd. De host van de avond was onze eigen Kees Mirande. En tja dat deed ie met verve. Hij leidde de avond van hoogtepunt naar hoogtepunt. Jammer dat ie nog niet fit is om ook binnen de lijnen de leiding te nemen.

Dinsdag 17 januari speelde we uit tegen s.v. Ouderkerk. Met de rentree van onze buitenlandse studenten Roan, Lukas en Kai. Allen terug in de selectie. We verloren nipt met 1-0. Niet dat we geen kansen kregen. Alleen waren we te onzorgvuldig. Ik zat toen heerlijk te eten in Stein (Limburg) terwijl de jongens zich in het zweet werkten voor een plekje in de startopstelling op 5 februari uit tegen VVA/Spartaan. En dan ons trainingskamp naar Torremolinos. Als je dit leest moet je toch ff dit woord op z’n onvervalst Amsterdams uitspreken. Gewoon ff doen. To re mo li nos….. Nu. Die klank. Gewoon heerluk. Je krijgt spontaan een glimlach op je gezicht en voelt de zon de vitamine D voorraad aanvullen.

Nou en dat blijkt ook als je er bent. 21 jongens en ik als enige man. Een ouwe man maar toch. Wat een ervaring. In één woord: G E W E L D I G ! Wilt u een idee van hoe het eraan toeging. Stuur gerust een appje met “Torremolinos” naar 06-2121 1771 en ik stuur het je. En lees over prille liefde, hard werken, leren versieren, paintballen, drank gebruik en vooral die mooie groep jongens die samen dit weekend tot een onvergetelijke herinnering hebben gemaakt.

Dan de kille koude werkelijkheid weer in Amsterdam. Waterkou in de winter. We trainen. De selectie is vrijwel fit. De koppies staan dezelfde kant op. En er zit rek in de groep. Deze jongens kunnen de komende periode groeien naar een hoger niveau. Hoe? Nou ja, eigenlijk is het niet zo heel moeilijk. Maar ja zeg dat maar tegen een gemiddelde adolescent. Even om je geheugen op te frissen: adolescentie is de overgangsperiode in de ontwikkeling tussen de jeugd en volledige volwassenheid, de periode waarin een persoon biologisch, maar niet emotioneel volgroeid is.

En die emotie. F*cking hell! Die is toch lastig te doorgronden. Het ene moment denk je te weten hoe je ze kan raken maar het volgende moment ben je ze weer kwijt. Zweven ze weg in hun FIFA-game. Alsof het leven via een controller te regisseren is. Ik vraag bijv. in de groepsapp om input voor dit verslag. Wat krijg je dan. Een bericht dat onze nummer 11 drie man heeft gepoort. Ik vraag vervolgens waren ze functioneel. Dan komt er een verwijt naar een ander. Want als die het goed had gedaan dan was het functioneel geweest

Want natuurlijk waren ze niet functioneel. Je moet weten. Ik speelde ooit ook voetbal. Ik was van de functionele techniek. De handrem. De betere man tegen man duels. Scoren is scoren. Hoe? Dat is totaal onbelangrijk. Winnen ten koste van alles. En dan krijg je dat nummer 11 zegt “ Ik heb 3x gepoort”. Kan je daar kampioen mee worden? In mijn actieve herinnering niet. Dus ik laat het even rusten. Ga erop broeden hoe we de edele poort functioneel kunnen inzetten in ons hogere doel: kampioen worden. Promoveren. Wordt vervolgd zeg maar. De volwassenheid is dichtbij maar nog niet helemaal.

Dan de wedstrijd. Een typische oefenpot. Onder leiding van good old Willem Hogenkamp. WV-HEDW speelt goed. Er gaat wel hier en daar wat mis maar de inzet is er. De scherpte niet helemaal. De coaching onderling veel belovend. De contouren van een team. Een geheel. Een onverslaanbare vesting is in de maak. De training en de saamhorigheid is zichtbaar. De “Torremolinos”-saus zeg maar. We domineren grote delen van de wedstrijd. We creëren. We combineren. We werken voor elkaar. Daar heb ik van genoten. Daar komen we verder mee.

In het kort nog even het verloop van de wedstrijd. 29’ dartelt Diego de zestien binnen. De ingreep in de vorm van een mangel tussen twee tegenstanders is niet conform de regels. Penalty. Igor neemt ‘m onberispelijk in het linker zijnet. 1-0. Dan de 34’. Till stoomt op als rechtsback van dienst. Bal aan de voet. Hij schiet van ruim buiten de zestien meter. Een diagonale zwabber bal van rechts naar de linkerkant van het vijandelijke doel. Hard en onrustig zwevend. De keeper doet nog een verwoede poging. De bal ploft net onder de lat binnen. 2-0.

In de 38’ doet Swift wat terug. Niks om ons zorgen over te maken. De 2e helft is een kopie van de 1e. We spelen ons spel. Af en toe komt Swift er gevaarlijk uit. Maar onze verdediging staat solide. In de 53’ lanceert Till, Miguel. Het duel wint hij simpel. In de loop neemt hij de bal goed mee. En verschalkt de keeper simpel met een geplaatst schot in de hek. 3-1.

Tot zover mijn beschouwingen voor nu. Zondag hervatten we de competitie. En op zaterdag 25 februari spelen we voor de beker in Soest om 17:00u tegen zaterdag 3e klasser Hees.

Onno Swart