Een nieuwe week, een nieuwe wedstrijd. We beginnen weer op nul. Na een mooie verdiende overwinning uit het vuur te hebben gesleept vorige week thuis tegen TOV. Dit door vooral gezamenlijk hard te werken als team. De trainingsweek ging erg lekker. Hoge intensiteit. Felheid. Beleving. De trainert was een tevreden mens.

Dan PVCV 1 uit. Oftewel Patronaats Voetbal Club Vleuten 1. We togen dus naar Vleuten. Een club die vorig seizoen horizontaal in de 2e klasse de overstap maakte naar het zaterdagvoetbal. Om vervolgens via de nacompetitie te degraderen. Onze tegenstander speelde afgelopen zaterdag FC Weesp volkomen van de mat met 0-10! We waren dus gewaarschuwd. Dubbel en dwars.

PVCV is ook een jonge ploeg. Net als wij. Gemiddelde leeftijd net 22 jaar. Kortom fysiek en qua ervaring zou er een gelijk niveau moeten zijn. We moesten dus dezelfde energie op de mat leggen als de 2e helft van vorige week. Maar nu vanaf het begin. Hoe zorg je dat je direct “aan” staat als een wedstrijd begint. We zijn er nog niet achter. Lag dat aan t weer? Nou de tegenstander had er geen last van zal ik maar zeggen. Als je niet “aan” staat krijg je dit direct terug. Dit getuige het begin van de wedstrijd. De organisatie rammelde. De onderlinge coaching moet beter. Geen strakke passing te bekennen. Handelingssnelheid. Het spel versnellen in plaats van vertragen. Waar staat de vrije man? Scannen. Constant scannen. Effectief zijn. We komen niet in de duels. Kortom een slap begin.

Kijk eens kritisch naar jezelf. Zorg dat je je eigen taken op orde hebt voordat je een ander gaat corrigeren. Jullie hebben het in je. Allemaal. Als je maar blijft werken en jezelf verbeteren. Conditioneel. Fysiek. We verloren toch veel duels op ons fysiek. En werken aan de onderlinge tactische afstemming. En er staan. “AAN” Vanaf het 1e fluitsignaal!

Lukt dit niet. Op een niveautje hoger is dat vaak desastreus. Ook gister. PVCV greep ons gelijk bij de strot. Hoog druk. Volle bak. Dit leidde in de 7” tot de 1-0. PVCV combineerde er lustig op los. Frank en vrij. Want wij kwamen niet in de duels. We stonden teveel op lijn achterin. Er was geen rugdekking. Als je dan verzuimt compact te staan krijg je em binnendoor. Een kleine overtreding dan om de aanval te onderbreken. Nee, dat gogme ontbrak. De linkerspits krijgt ruim baan. En kan de hoek uitkiezen.

Het duurt tot de drinkpauze halverwege de 1e helft voordat we een beetje grip krijgen op de wedstrijd. Er glijden spelers meerdere keren uit. Hoezo? Zorg dat je de randzaken op orde hebt! We ogen onzeker.

De 14” brengt onze 1e kans. Max schiet net over. Zo volgen er in de 1e helft nog zeker vier 100% kansen. Via Kees, Tom, Jesse en Jens. Een prima aantal gecreëerde kansen. Das het positieve. Alleen als je ze verzuimd te verzilveren maak je het jezelf errug lastig.

Vlak voor rust krijgen we een domper te verwerken. Terwijl wij de gelijkmaker verzuimen te maken, geven we de 2-0 gewoon weg. Door het midden. Ruim baan. De bal was te hard. Onze keeper Mick komt. Terecht. Maar twijfelt. En dan ziet het er erg knullig uit. Het lot van de keeper is dat een fout dan gelijk dodelijk is en de 2-0 betekent. En dat in blessuretijd. Slechter kan bijna niet.

Rust. Tijd om verder orde op zaken te stellen. We hoeven deze pot niet te verliezen.

We staan er an t begin van de 2e helft. Als team. Ondanks de hitte vechten we ons terug in de wedstrijd. We creëren kansen. Alleen ontbreekt het net aan de eindpass. Of de tegenstander krijgt er een voetje tussen. 65”. We wisselen. Jan en Gil komen voor Adrian en Roan R. Zoals vaker bij wissels is de organisatie bij de tegenstander dan even zoek. En dat brengt ons das anschlusstor. En volkomen terecht.

We zijn dan in de 68” beland. Jens sleurt de hele wedstrijd al onvermoeibaar in de spits. Ook nu. Hij gaat diep op links. Krijgt de bal heerluk in de loop aangespeeld. Daar kan je wat mee. 1-op-1 heeft ie de rust en het overzicht om breed te leggen op meegelopen Max. Vrij als een vogeltje vlak voor de goal. Op een presenteerblaadje zeg maar. De bal bolt het net. Kortom 2-1.

Nog ruim 20 minuten te spelen. Het kan nog. We brengen wederom vers bloed. Jannes en Diego voor Kees en Jesse. We gaan vol erop nu. Nemen risico’s achterin. We pakken het middenveld. De wissels brengen stuk voor stuk extra power. Diego laat zich zien. Net als Jan op rechtsback. Gil. Altijd in beweging. Het levert ons mogelijkheden op. Niet alleen nu om proberen de wedstrijd nog naar ons toe te trekken maar ook voor in ‘t seizoen. Er is gezonde concurrentie binnen de selectie.

Dan de 76”. Wij zijn in de aanval. We missen de precisie. Verliezen de bal in hun zestien. En dan gaat het snel. De omschakeling van PVCV is dodelijk. Lopende mensen. Middenveld. In de aanval. Positie wisselingen. We hebben het de hele wedstrijd al lastig mee. Ze spelen het simpel uit. 3-1.

De laatste wissel is Jermaine voor Max. Het mag niet meer baten. De krachten vloeien weg. De hitte eist z’n tol. En de 3-1 was de nekslag. Afgelopen. Een nederlaag. Zuur. Hoe moet je dit nu omschrijven? Won PVCV verdiend? Ja, want zij maken er 3 en wij 1. Toch blijft dat gevoel hangen dat er meer in zat. Is dat wensdenken? Of is dat terecht? Ik denk het laatste. Teveel jongens brachten niet wat ze op de training wel laten zien. En dan is er nog de onderlinge communicatie. Of het ontbreken daar aan. En de automatismen. Weten van elkaar hoe we lopen. Dinsdag weer volle bak op de training om komende zaterdag te laten zien thuis tegen FC Weesp waartoe jullie in staat zijn. Work that body!

Ja, wederom spelen we komend weekend op zaterdag. En wel om 17:00u. Thuis direct na de Zaterdag 1 om 14:30u tegen Ajax. Die spelen de voorwedstrijd. 😉 Kom dat zien mensen!

Onno Swart