2e Paasdag. Wat was het wederom lekker weer. Vandaag speelden we niet in het Amsterdamse maar daar ginds achter de horizon. De A2 een stuk af. Dan links naar Maarssen en dan rechts Utrecht in. En daar speelt Kismet. In de wijk Zuilen. De thuiswedstrijd verloren we. Onnodig. Dus we waren gewaarschuwd. We kwamen niet om paaseieren te zoeken maar punten. En wel 3 om precies te zijn!

Het verzamelen ging niet helemaal vlekkeloos omdat het mogen bedienen van een auto iets anders is dan je route plannen. Alles begon wat later toen ook eindelijk de tenues waren gearriveerd. De sfeer voelde gelaten. Ik zat in de dug-out en aanschouwde het tafereel. Ik irriteerde me. Waarom? Nou bijvoorbeeld omdat er slaapverwekkende muziek uit de meegenomen Soundboks kwam. De intensiteit van de warming-up was laag. Ja, het was warm. Maar de adrenaline mag best wel een beetje naar boven komen borrelen. Waar is de fighting spirit gebleven? Beginnen we de wedstrijd weer net als de warming-up? Vorige week liep dat niet goed af.

Ik besluit de muziek over te nemen. Ff wat meer tempo. Wat harder. Ik krijg Volbeat met Lola Montez nog net gestart maar ben eigenlijk te laat. De scheidsrechter van vanmiddag komt al met de tegenpartij aangelopen. Ik hoop er het beste van. Maar ben er niet gerust op. Helaas beginnen we inderdaad slap aan de wedstrijd en staan we binnen no time 1-0 achter. De spits krijgt in de 4” vrije doorgang en rondt onberispelijk af. Schudt dit ons wakker? Nee. Wel hebben we de bal. In een te laag tempo spelen we deze rond. Er is geen verrassing in ons spel. En Kismet houdt simpel stand en is gevaarlijk in de omschakeling. In de 19” krijgt de spits weer de bal. Nu aan onze linkerkant. Hij snijdt naar binnen. Geen strobreed in de weg gelegd door de onzen. Hij legt aan met links en schiet van een meter of 20 de bal fraai buiten bereik van onze keeper Andries in de verre hoek; 2-0.

Gelukkig helpt de 2-0 achterstand ons. We komen beter in de wedstrijd. Beginnen kansen te creëren. In de 23” is het Tom die het vizier op scherp heeft; 2-1. Wel blijven we te traag rondspelen. Maar we worden geholpen door een verdediger van Kismet. In de 35” schiet hij een bal bij z’n eigen cornervlag als een raket de lucht in. De bal belandt voor z’n eigen goal en wordt fraai door Gil gecontroleerd en vervolgens gedecideerd in de goal geschoten; 2-2. We zijn nu echt wakker. Er is drive. En er worden duels gewonnen. Milan gaat voorop in de strijd. De kansen blijven echter onbenut. En dan is het rust. Uit Amsterdam komen geluiden dat Ankaraspor 1-0 voorstaat tegen TOG.

Trainert Joram zet de boel een beetje om. Miguel komt als rechterspits. Wat hij heeft gezegd is mij niet bekend. Wel dat het effect had. Want in de 2e helft gaat het snel. In de 48” scoort Max de 2-3. Dan in de 49” Miquel de 2-4. De 51” weer Max; 2-5. De 56” is van Jannes die attent reageert voor de 2-6. En is het dan klaar? Nee want in de 68” scoort Jesse de 2-7. Tussendoor missen we nog een handvol kansen. Ook sluipt er een beetje gemak in. En dat geeft Kismet de mogelijkheid om 3-7 te scoren. Dan duikt de spits van Kismet toch weer een keer op voor Andries. Maar 1-op-1 redt hij fraai. De volgende goal is weer van ons en gemaakt door Miguel. Hij scoort in de 75” beheerst z’n 2e van de middag; 3-8.

Dan is de koek in ene op. Met nog 15” en blessuretijd te spelen lukt het niet meer om te scoren ondanks kleine, gewone en enorme kansen. Zonde want de tegenstander was aan gort gespeeld. Dubbele cijfers was vanmiddag wat we hadden kunnen bereiken. Maar goed het resultaat is een duidelijke uitslag. Prima 2e helft die smaakt naar meer. Zeker ook omdat Ankaraspor 2-0 wint van koploper TOG. We staan op 3 punten van de kop met nog zeven wedstrijden te spelen. Alles is nog mogelijk. Het enige wat wij moeten doen is elke wedstrijd 110% ervoor willen gaan. En dit begint op de trainingen. Dan samen in de warming-up de focus en scherpte vinden die nodig is om 110% te zijn. En onthou het gevoel. Dat lekkere gevoel als het loopt zoals de 2e helft vandaag. Sla het op in je gedachten en speel het af als een filmpje aan de binnenkant van je ogen voor de wedstrijden die nog komen.

Onno Swart