Daar zit je dan. Langs de rand van het veld. Op zondagmiddag. Een zonnige dit keer. Wedstrijd 17 van de competitie. We kunnen kampioen worden. De aanloop mag bekend zijn. Nog 2 wedstrijden te spelen. 5 punten voorsprong. En een veel beter doelsaldo. Je kijkt. Naar je team. Waarvan je als teammanager te boek staat. Je rol? Observeren. Faciliteren. Regelen. Luisteren. Adviseren. En dan. Als het spel wordt gespeeld is het vooral “out-of-your-hands”.
Je ziet hoe hard ze werken. Hun best doen. Niet altijd even effectief. Ze zijn nog jong. Talentvol maar rijpend. We komen tekort vandaag. Ja, vandaag. Ja, zo raar kan het lopen. Goed kunnen voetballen is wat anders dan kampioen worden. We gingen op voor dat laatste. Thuis tegen CTO’70. We slagen niet. We stellen wel de “troostprijs” veilig. Het doet echter niks met het gevoel. Geen glimlach. Zelfs niet een twinkeling. Dat zegt alles. Alles van hoe graag en hoe hard we hebben gewerkt voor het kampioenschap. Een periodetitel. Nee, daar doen we het niet voor. We willen het kampioenschap. Alleen lukte het niet vandaag.
Teveel momenten waren we net te slordig. In de passing. Achter de man. Te zacht. De voorzetten zonder weerstand zoals corners en vrije trappen? Geen één kwam er aan. De uitvoering. Er komen of er al staan? Het dat wat ons als team onhoudbaar maakt, was wat vandaag ontbrak. De druk van het kampioen kunnen worden. Dat was wat op ons drukte. Elk team dat extra z’n best doet tegen de koploper. Dus nu worden we het volgende week. Uit. Tegen DHSC. In Utrecht. Maar eerst een volle week leven als een monnik. De verleidingen van doorhalen tot midden in de nacht, dames en de alcohol weerstaan. Onszelf lichamelijk goed verzorgen en hard trainen. Voor de finale 90 minuten van dit seizoen.
Dan vieren wij 21 mei in de avond ons verdiende feestje. Als terechte kampioen.
Onno Swart
Op Het Amsterdamsche Voetbal: WV-HEDW moet kampioensfeest uitstellen na remise tegen CTO ’70
"Daar zit je dan" Meer foto's van Jan Vonk op onze Facebookpagina