WV kent nog een international!
Richard Lynch, Arubaans voetbalinternational, zwaait af: “Het is mooi geweest”
In aflevering 2 van deze serie raakte schrijver dezes verstrikt in zijn eigen strikvraag: hoeveel internationals heeft WV-HEDW, inclusief zijn voorgangers, in de gelederen gehad? Hoe kon ik onze meest recente voetbalinternational over het hoofd zien? Richard Lynch was al overgeschreven van zijn oude club Beursbengels naar de zaterdagselectie van WV-HEDW toen hij op 15 juni 2015 deel uit maakte van de selectie van het Arubaans nationaal voetbalelftal voor de uitwedstrijd in de voorrondes voor de kwalificatie voor het WK van 2018 op het Usain Bolt Sports Complex van Bridgetown, de hoofdstad van het Caraïbisch eiland Barbados. Aruba is het geboorte-eiland van zijn ouders. In de 88e minuut kwam Richard in het veld bij een 1-0 achterstand.
Richard werd geboren op 2 maart 1984 in Amsterdam-Oost. Hij voetbalde in de jeugd van De Geuzen, FC Abcoude, SC Voorland en Telstar. Zijn favoriete positie was linkerspits. Omdat hij bij Telstar geen profcontract kreeg, ging hij verder in het amateurvoetbal. Hij speelde bij Stormvogels (IJmuiden), JOS/Watergraafsmeer, DWV, Ajax, Pancratius (Badhoevedorp) en Beursbengels. Bij Pancratius werd Richard in het seizoen 2009-2010 door trainer Ton Pronk omgevormd tot rechtsback. Over die switch zei hij later: “Ik vind dat eigenlijk wel fijner. Het spel is veranderd, ik ben ook wat ouder geworden. Ik ben wel snel, maar niet zoals ik op mijn 21ste was. Het is prima om in de verdediging te staan.”
In het eerste seizoen van Richard degradeerde WV uit de eerste klasse. In zijn tweede seizoen werd WV kampioen na de beslissingswedstrijd tegen BOL in Edam en promoveerde opnieuw. In 2019 stopte Richard op 35-jarige leeftijd als selectiespeler. Hij voelde zich erg thuis bij WV, daarom wilde hij graag bij die club afsluiten. Hij bleef ook nergens langer dan bij WV. “Dit is een club die niet te evenaren is. Ik wist niet waar ik terecht zou komen, maar het heeft mij in alle opzichten verbaasd. Ik ben blij dat ik deel heb mogen uitmaken van een groep als deze.”, zei hij, tegen Het Amsterdamsche Voetbal, maar het moment was daar om een stapje terug te doen: “Vanaf mijn zesde heb ik alles gelaten voor het voetbal. Altijd trainen, op tijd terug van vakanties. In november heb ik een tweede dochtertje gekregen en de verplichting van drie keer in de week begon mij een beetje tegen te staan. Ik wil niet afspreken om één keer in de week te trainen, want dan krijg je misschien scheve gezichten. Als ik iets doe, wil ik het volledig doen en niet half”. Hij koos ervoor om terug te gaan naar Ajax om met oude voetbalmaatjes, waaronder oud WV´ers Robbert Stuut en Dion Glumac, te gaan spelen in de zaterdag 3. Er waren opties om bij WVHEDW te blijven maar een rol in de technische staf zag hij vanwege de verplichtingen niet zitten. “Weet je, het is goed zo. Ik heb mooie dingen meegemaakt; kampioenschappen, promoties, mijn debuut voor Aruba. Het is mooi geweest, tijd voor andere dingen. Dat de meiden thuis ook de aandacht krijgen die ze verdienen.”
Richard vertelde WV’er Gijs Lauret van Het Vijftiende in De Brug (‘een onderscheidende nieuwskrant, maandelijks huis-aan-huis bezorgd in Amsterdam Oost en omstreken’) over zijn Arubaans avontuur: “Er stond een oproep op de website van Het Amsterdamsche Voetbal. Aruba zocht voor het nationale elftal Nederlandse voetballers van Arubaanse afkomst. Daar heb ik op gereageerd. Ik kreeg een reactie dat ik binnenkort meer zou horen. Eerst hoorde ik, heel Arubaans, niks, (lacht), daarna werd ik uitgenodigd voor een selectiewedstrijd tegen Jong ADO Den Haag. We wonnen met 0-3. Enkele dagen later checkte ik mijn mail. Mijn hart begon supersnel te kloppen. Ik was geselecteerd! Ik dacht: wauw, wauw! En belde m’n vriendin. Ik was op werk en liet de mail zien aan een collega. Zij begon meteen te gillen. Vervolgens keek de hele kantoortuin me aan en kwam me feliciteren. Ik kon amper meer werken, hyper van de adrenaline.” Over zijn debuut zei hij : “Er was geen tijd voor zenuwen. We hadden thuis 0-2 verloren van Barbados en stonden uit 1-0 achter. Het ging niks meer worden. De trainer bekeek de bank en zei: ‘Lynch, kom eens. Ik wil jou je debuut gunnen, hoe zou je dat vinden?’ Fantastisch! Ik moest warmlopen met m’n voetbalschoenen op een sintelbaan, dat ging natuurlijk niet. Na twee keer heen en weer lopen zei ik dat ik klaar was. Ik heb zeventien minuten meegedaan en volgens afspraak alle ballen naar voren geschoten. Het kunstgras was slechter dan bij WV-HEDW; één sliding en je hele been lag open. Er waren nauwelijks tribunes en amper tweehonderd man aanwezig. Het leefde daar niet, maar ik heb dit wel mooi meegemaakt. Niet normaal voor een amateurvoetballer, heel bijzonder. Ik ben daarna niet meer geselecteerd. Dat zal ook niet meer gebeuren; het volgende WK is in 2022. Dan ben ik 38…”
Jos van Meeuwen
Richard op weg naar Aruba in 2015