Wat een voetbalweekend! Als liefhebber van deze edele balsport heb ik met volle teugen genoten. Ik zag WV-HEDW Jo23 en Zat 1 hun wedstrijden soeverein winnen. En dan begint het echte vuurwerk pas. Het is zaterdagavond 18:30 uur. Zowel in Duitsland als in Spanje is het nummer 1 tegen nummer 2. Top affiches. En ze maken het volledig waar. Real Madrid vernedert Girona met 4-0. Met of zonder behulp van scheids en VAR. Het was duidelijk.
En dan Bayer 04 Leverkusen. Wat werd dat Bayern München in de pan gehakt zeg. Met prachtig spel. De eenvoud droop er vanaf. En dat is vaak een teken dat ze tot de hogeschool van het voetbal behoren. Als het er makkelijk uitziet dan is de teamdiscipline en technische uitvoering van briljant niveau. 3-0 wordt het. Der recordmeister Bayern wint eens niet een topper in de Bundesliga. Uniek op zichzelf. Maar het getoonde spel van Bayer 04 Leverkusen maakt diepe indruk. Dit alleen op mij maar ook op de jongens van Zondag 1.
Dat blijkt als we op zondag verzamelen voor de wedstrijd die op het program staat; thuis tegen AFC Quick 1890. Een oude dame uit Amersfoort. De jongens raken niet uitgepraat over de machine die trainer Xabi Alonso heeft gesmeed. Driehoekjes, onderlinge afstanden en namen van spelers. Er klinkt adoratie in door. Dat is de jeugd van tegenwoordig. De FiFa-generatie zeg maar. Ze weten alles. Van spelsystemen. Van spelers. Van tactiek. Dat maakt het voor de trainert ook zo makkelijk werken. Ze begrijpen stuk voor stuk een verlengstuk van de trainer in het veld. Ze spreken zijn trainerstaal als geen ander.
En dat bleek. Want heeft u de wedstrijd van Zondag 1 niet gezien dan heeft u echt wat gemist. Het was bij vlagen echt een genot om naar te kijken. U moet zich voorstellen. We hebben een best grote ziekenboeg. De vastigheden waren de afgelopen weken wat zoek. Maar afgelopen week werd er wel met veel inzet getraind. Er sloot weer een speler aan uit de ziekenboeg. Er was weer wat te kiezen zeg maar voor de trainert. En dus zette hij de poppetjes logisch in de opstelling. De bespreking was er een van klare taal. Het team hing aan zijn lippen. Vol in de concentratie. Hongerig als ze waren om die drie punten in Oost te houden.
De wedstrijd dan. Robin Petitjean was leidsman van dienst. Hij floot ons in gang en toen ontvouwde zich per direct een machtig kijkspel. Ze hadden er zin in. Stuk voor stuk stegen de jongens boven zichzelf uit. Ik keek en zag dat het goed was. Soms is het fijn om teammanager te zijn van zo’n stel fijne hardwerkende jongens die hun sportieve hobby uiterst serieus nemen. Ze weten alles van het spelletje. En dat zie je soms terug in een wedstrijd. En vandaag was zo’n dag. Alsof Xavi Alonso himself ze had geprogrammeerd.
De ene na de andere vloeiende aanval rolt richting het doel van AFC Quick 1890. Inspelen en doorbewegen. Soepele aannames met maximaal twee keer raken. Driehoekjes all over the place. En dat met ongebreidelde inzet. Aanvallend maar ook verdedigend. Dan weer grootmakend in balbezit. Rondspelend loerend naar de ruimte. Ze maakten het elkaar makkelijk. Mooi om te zien! Om vervolgens weer schuin naar binnen te bewegen als onverhoopt de bal werd verspeeld. Klein maken. Het was alsof het vanzelf ging. En het oogde zo simpel. De grote Johan Cruijff zou er van hebben genoten. Nou dan weet u wat ik deed. Genieten. Met grote teugen.
We gingen rusten met maar 2-0 voor. Geen vuiltje aan de lucht. Toen ik de kantine betrad raakte ik in gesprek met wat vaste supporters. Het rare was dat zij een compleet ander beeld hadden van het vertoonde spel. Ze waren kritisch. Riepen dingen als “die deed maar wat”. “En hij, hij komt zelfs geen lantaarnpaal voorbij”. En die ander leek in z’n spel helemaal niet op Frenkie de Jong toen ik hem ermee vergeleek? Althans dat zeiden ze. Met een dubbel gevoel liep ik weer naar de dug-out voor de tweede helft. Geen wissels. De trainert was tevreden met het vertoonde spel. Zie je wel. De beste stuurlui staan aan wal. Je moet altijd vertrouwen op eigen waarneming.
En dat bleek. De tweede helft was wederom een lust voor het oog. Onvermoeibaar ging de bal rond. Strak van voet tot voet. Het leek een eindeloze rondo. De jongens van AFC Quick 1890 werden tureluurs gespeeld. Wel moesten we wachten tot de 90” voordat er pas weer werd gescoord. De 3-0. Een magere afspiegeling van de werkelijke krachtverhoudingen. Want wat de onze op de mat legden vanmiddag was hogeschoolvoetbal. En toen brak de blessuretijd aan. Vorige week was die van ons. Nou deze week niet. AFC Quick 1890 scoorde er de 3-1 in. Maar wat maakt het uit. Het vertoonde spel geeft enorm veel aanknopingspunten om de komende weken op voort te borduren.
Ga zo door jongens! Alles klopte gewoon vandaag. Door puntverlies van een concurrent stijgen we zelfs een plekje op de ranglijst. We staan nu 3e. Ga nu niet op je lauweren rusten. Blijf werken aan jezelf. Jezelf fysiek ontwikkelen in de gym. Geef minimaal 110% op de trainingen. Blijf werken aan die driehoekjes. Praat met elkaar over hoe je een bal aangespeeld wil hebben. Over looplijnen. Blijf stimuleren om het beste uit elkaar te halen. Komend weekend zijn we vrij. Dus zorg dat je die extra conditionele prikkel pakt voor jezelf. Want vanaf 25 februari spelen we drie finales achter elkaar om onze plek bovenin te consolideren. Tegen respectievelijk PVC uit, KDO thuis en Roda ’46 uit.
team : Jules Vermeulen, Lukas Noppert, Tobin Melis, Freek van der Heide (C), Jan van Straaten, Diego van de Bunt Huigen, Mouaad Boudinar, Gil Gilberto, Jermaine Verwey, Jens Avrap, Max Swart, Jannes Broekman, Yasin Koprulu, Roan Mulder, Jesse Coffeng & Mick van de Wijgerd.
PS. Nadat alle emotie van het voetbalweekend een beetje wegebt, zo op het einde van de zondagavond. En ik langzaam aan weer in de realiteit terugkeer, komt het echte besef bovendrijven. Het is immers morgen gewoon weer maandag en dat gaan we weer an die arbeid. En het was wel wat veel met al die topwedstrijden. Misschien. Heel misschien heb ik in mijn verslag dit keer de wedstrijden een beetje door elkaar gehaald. En waren wij helemaal niet zo goed. Maar graag hou ik mij vast aan dat gevoel. Dat het een prachtige wedstrijd was. Vol hoogtepunten. Een beetje bezijden de waarheid kan toch geen kwaad? Voor het goede gevoel. Voor de hoop. Voor het duwtje dat sommige nodig hebben. Zet em op. Jullie kunnen het!
Onno Swart
De video-samenvatting van Mr. Melis:
Op de site van onze gasten: Gelijkopgaande strijd zonder resultaat