Het is een broeierige dinsdagavond. De zon neemt langzaam het daglicht mee richting het westen. Weg achter de bomenrij. De wind is vrijwel stilgevallen. Insecten vliegen in grote zwermen rond. Plaats van handelen kunstgras 3 vlak langs de Middenweg. WVZon1 speelt uit. Uit bij de buren van Ankaraspor. Zij strijden nog voor het kampioenschap. Wij voor een plekkie in de nacompetitie. Kortom er staat wat op het spel. In de thuiswedstrijd deden we onszelf tekort. Wat doen we vandaag of beter gisteren. Altijd lastig het schrijven dan weer in verleden tijd en dan weer in het heden. Maar u begrijpt ik heb er een nachtje over geslapen……

Scheidsrechter Mahieu is degene die de wedstrijd ingang fluit. En in gang gaat ie. Vanaf minuut 1 gaat het er vol op. Beide ploegen hebben aanvallende intenties. WV door over de grond de bal te combineren. Ankaraspor met de lange bal om de ruimte achter onze verdediging te bespelen. Het tempo ligt hoog. We hebben het defensief gelijk lastig. De lange bal levert te vaak een 1-op-1 op. En dito gevaar. Gelukkig is het team scherp & attent.

Het was al snel dat wij op voorsprong kwamen. In de 5” scoorde we de 0-1. Vrij voor de keeper. Simpel, rustig en beheerst. Precies zoals je hem als mens zou uittekenen. Na een paar weken afwezigheid vanwege een knieblessure stond ie weer aan de aftrap. Deze aimabele jongeman staat er altijd. Vaak onopvallend vervult hij zijn taak. En samen is in zijn spel het motto. Samenspel maakt hem vaak onhoudbaar voor z’n directe tegenstander. Hoe klein hij ook is. Hij speelt met een groot hart. Gil Gilberto is zijn naam.

Dat Tom de assist gaf is ook het vermelden waard. Deze “jongen van de club” speelt al vanaf de Fjes voor WV-HEDW. En deze jongen begint zich dit seizoen steeds meer te manifesteren als man. Dat mag ook wel natuurlijk. ;-) Hij is inmiddels 22. Gaat voorop in de strijd. Het is mooi om te zien, hoe hij gedurende dit seizoen is gegroeid. Een zekerheidje in het team; Tom van Riessen.

Tot de rust gaat de wedstrijd over en weer. Mooie combinaties gevolgd door stomme acties. Aan beide kanten diverse kansen. Groot, klein of voor open goal. De doelpunten bleken schaars vanavond. Dan is het rust Het moment om te hergroeperen. Te hydrateren. En te focussen om de voorsprong over de streep te trekken. Ik weet zeker dat het spelen van k*tballen door het midden een onderwerp is geweest. Onbegrijpelijk maar steeds weer zien we het gebeuren. En steeds levert het hachelijke situaties op.

Ankaraspor komt furieus uit de kleedkamer. Wij een beetje te laat. Tijdens het wachten heeft de scheids z’n handen vol aan de opgewonden standjes van Ankaraspor. En nog voordat de 2e helft is begonnen is de toon gezet. Ankaraspor zal moeten komen. Dat betekent ruimte. En daar weten onze spitsen normaal gesproken wel raad mee. En precies dat gebeurt. Ankaraspor grijpt het initiatief. Driftig en vol overgave. Ze krijgen kansen. Maar het nut van de ballenvangers achter voetbaldoelen blijkt groot vanavond.

De 2e helft bleek onze verdediging prima te functioneren onder leiding van Ivar. Om Andries, onze keeper, niet te vergeten. In de 1e helft wat onzeker. In de 2e helft als een tijger maakte hij alle pogingen op doel onschadelijk. Eigenlijk speelde we als team een goede wedstrijd qua inzet, strijd en onverzettelijkheid. Het is achteraf te vergeven dat de voorwaartsen niet simpel elkaar de kansen gunde. Een 0-2 maakt het verdedigen makkelijker en wie hem dan maakt is natuurlijk van geen enkel belang. Maar ja ik ben natuurlijk ook maar een man met een romantische kijk op voetbal. Ik ben en misschien wel vergroeid met de Durgerdammer Racing Club te Durgerdam. Deze dorpsclub was jarenlang het decor van de voetbalserie “All Stars”. Het motto van de serie “Samen is niet alleen” bepaalt altijd de kracht van je team. Ik kan er niet genoeg op hameren maar het team stond er vandaag.

Dat er aan Ankaraspor spelers tweemaal de rode kaart werd getoond is voor de formaliteiten. Het benadrukt de intensiteit van deze wedstrijd en hun beleving. Het was zeker de laatste 20 minuten billenknijpen voor de gemiddelde WV-er langs de lijn. Dat we de overwinning over de streep hebben getrokken is een mooi compliment voor het team en onze trainert. Eindelijk viel het kwartje een keer onze kant op.

Onno Swart