Het is zondag. Het begin van de avond. Het weekend komt langzaam aan ten einde. De regen tikt tegen de ramen. Alweer. Ik slinger m’n creatieve kant aan. Althans ik waag een poging hiertoe. Ik wik en weeg echter. Schrijf en gooi het weer weg. Schrijf en gooi het weer weg. Leg m’n laptop weg. Doe een dutje. Pak em weer en begin gewoon weer opnieuw. Soms komen de woorden niet. Is er creatieve droogte? Zoals een spits dat ook weleens heeft. Twijfel over de aanpak. Welke toon zal ik kiezen? Die van enthousiaste vader? Die van norse man van middelbare leeftijd? Of gewoon positief met enige opbouwende kritiek? In een reactie op de story op ons Instagram account krijg ik het advies om vooral niet te kritisch te zijn na deze toch wel mooie overwinning. Dankjewel, Chun!
U weet natuurlijk allang dat “we” wonnen. Met 0-7 maar liefst. Nou vooruit dan maar. Hier mijn werkelijkheid van zondag 17 maart 2024:
We meten onze krachten met Amersfoorts Paars Wit Combinatie. We zijn te gast in Amersfoort. Thuis werd het 4-0 op 29 oktober van het vorige jaar. Vervolgens verloren ze er meer. Namelijk 12 van de 15 gespeelde wedstrijden. Vandaag gaan we dus voor 3 punten. Voor een verlenging van onze streak aan gewonnen potjes van vijf naar zes op rij. Om dan met een goed gevoel komend weekend het strijdperk te betreden op sportpark Middenmeer tegen stadsgenoot Swift. Een heuse topper in 3C.
Gezien het spel van de afgelopen weken was er bij mij geen enkele twijfel dat we niet zouden zegevieren. Het proces waar wij inzitten is machtig interessant. Het team is opgestaan. En groeit met de week hechter. Resulterend in een zwaarbevochten overwinning uit in Leusden afgelopen weekend. Ook al spelen we met steeds wisselende samenstellingen toch is er vastigheid. Is iedereen taakbewust. Klopt de organisatie. Is er inzet. Is er overtuiging. En last not but least is er resultaat. En dat is de brandstof voor de groei. De trainert waakt over z’n jongens. Is een meester in het motiveren van de zeer verschillende individuen die deze groep vormt. Soms met een aai over de bol. Soms met harde woorden. Maar altijd met onderbouwing en een oplossing. Samen is niet alleen.
En dat zie je terug op ’t veld. Vanaf het eerste fluitsignaal gaan we er bovenop. APWC moet direct terug. Tis dat we wat slordig in de afronding waren anders had het direct 0-1 geweest. Lang hoeven we echter niet te wachten op de voorsprong. In de 6” is het wel raak. Diego van de Bunt Huigen met de assist op Max Swart die ons op voorsprong zet. Z’n eerste goal sinds eind oktober. Wat bij hem leidt tot een heerlijke ontlading. Begrijpelijk. Ook ik heb dat gevoel. Tis toch je kind. 0-1.
Ondertussen hebben we APWC in de wurggreep. De laatste linie is meedogenloos en het middenveld dartelt met Tom van Riessen als de stofzuiger en draaischijf. Onze verdediging begint bij onze aanvallers. En dat resulteerde in de 20” voor de 0-2. Dit keer is Max Swart de aangever en Diego van de Bunt Huigen de afmaker. Dan een dompertje. Roan Mulder moet eraf. In een luchtduel voor de goal van APWC kopt hij niet alleen de bal maar ook het hoofd van een tegenstander. Beide spelers gaan neer en kunnen niet verder. Roan loopt nu met een vroeg paasei op z’n voorhoofd rond. Sterkte Roan! Maar niks getreurd WV gaat gewoon verder. In de 34” is het weer raak. Gil Gilberto schiet de 0-3 binnen met alweer Max Swart als de aangever. Zo gaan we ook rusten.
De tweede helft is nog geen 5” bezig of de 0-4 zoeft in de touwen. Max heeft het goede gevoel weer gevonden en maakt z’n tweede van de middag. En dit op een assist van Jesse Coffeng die een heerlijke voorbereidende actie had in de vorm van een slalom door de verdediging van AWPC. In de 61” wisselt de trainert drie man. En deze jongens passen zichzelf naadloos in het team. De score wordt verder uitgebouwd in de 76” naar 0-5 door Jannes Broekman op aangeven van Yasin Koprulu. Dan in de 86” is Yasin Koprulu die, de eer heeft, de 0-6 binnen te schieten. Naar weer een fijne actie van Jesse Coffeng. En de 0-6 is een prooi voor Jesse Coffeng zelf. Hij bekroont z’n puike wedstrijd met het scoren van de 0-7. Dit op aangeven van Jermaine Verwey in de 88”.
En zo komen we ook deze speelronde tot een mooie uitslag met een fijn gevoel. Zeker als de uitslagen van andere wedstrijden binnendruppelen. De koploper had een vrije ronde. Nummer 2 Swift knokt zich thuis tegen Roda '46 na een 0-3 achterstand toch nog naar 3-3 maar verspeelt dus punten. Waardoor wij de tweede plaats overnemen met drie punten achterstand op de koploper. Al heeft die wel een wedstrijd minder gespeeld. Ook nummer 4 ROAC verliest thuis met 0-1 van KDO. Kortom we hebben weinig om over te klagen. Dan doe ik dan ook niet.
Dan staat de realist toch nog even op. Want we hebben nog niks. En de reis gaat verder. Met nog zeven wedstrijden te spelen. We gaan van wedstrijd naar wedstrijd. En ik blijf beducht voor gemakzucht. Net als de trainert. Want we moeten elke week onze mouwen opstropen en leveren. Voor het team. Voor je medespelers want die werken zich ook een slag in de rondte voor jou. Op naar komend weekend. Thuis tegen stadsgenoot Swift. Strijden in een rechtstreekse confrontatie om de 2e plek. Mooier kan toch niet als debutant in de 3e klasse.
Team : Mick van de Wijgerd, Jan van Straalen, Tobin Melis, Roan Mulder, Lukas Noppert, Tom van Riessen, Mouaad Boudinar, Diego van de Bunt Huigen, Jesse Coffeng, Max Swart, Gil Gilberto, Jannes Broekman, Jermaine Verwey, Yasin Koprulu, Jules Vermeulen & Freek van der Heide
Onno Swart
De hoogte(doel)punten in beeld gebracht door Mr Melis: