We sluiten vandaag het eerste weekend van april af . De zomertijd is net ingevoerd. De dagen lengen nu snel. En voor het eerst sinds maanden is het weer om van te genieten. Hebben we echt niks meer om over te klagen. Het lijkt of de natuur ons even laat proeven van het fijne van de zomer. De terrassen puilen uit. En de glimlach is de plooi van de dag. Voor de zondag 1 staat een lastige uitwedstrijd op het program; ROAC uit.
Maar eerst even terug naar donderdag. We trainen. Ik aanschouw. En zie dat het goed zit. De groep is scherp en heeft plezier. Mooier kan je het niet hebben. Maar dan. Dan volgt er in de groepsapp een bericht waar voor het eerst dit seizoen ergens op wordt gehint. Het woord “kampioenschap” wordt gebezigd. Wel in een populaire versie. Het woord “kampi” is gebruikt door een speler die notabene op reis gaat voor een maand. En heel eerlijk begrijp ik het.
Om ons heen worden er dingen geroepen. Afgelopen wedstrijd tijdens de rust in de kantine gonsde het ook rond. We hebben een prachtig seizoen tot nu toe. We hebben een mooie reeks neergezet sinds ons verlies bij Sporting ’70. Een streak van 7 overwinningen op rij. Allemaal prachtig. En toch moeten we nederig blijven. Ons beperken tot het focussen op de volgende wedstrijd. De volgende 3 punten. Hard blijven werken. Onszelf verzorgen.
Want ROAC thuis is een lastige horde om te nemen. Hun veld. Hun strijdlust. Het maakt dat velen ploegen er sneuvelen. TABA verloor er. Sporting ’70 verloor er. En Swift verloor er ook. Kortom we waren gewaarschuwd. We moesten top zijn. Met z’n allen als team. 110% gefocust. Pas dan zullen zegevieren! En zo gingen we op pad. Naar Rijpwetering. Daar waar het land plat is. Rechte sloten afgewisseld met poelen en plassen. Daar in de polder mogen we aan de bak. Vol aan de bak.
Net Poldervogels uit. Precies zoals in de serie “All Stars”. Poldervogels uit, is altijd een uiterst lastige klus. En dat bleek wederom. Op een prachtig complex aan de rand van het dorp midden in de landerijen ligt een echt prachtig aangelegd koegrasveld van maximale afmetingen. Een houten overdekte tribune. Het veld volledig omzoomd met reclameborden. Een hokje in de nok van de tribune voor de omroeper van dienst. En het dorp loopt nog eens echt uit voor de plaatselijke trots. In deze ambiance mochten wij proberen onszelf te belonen.
En we gingen er vol voor. Gedecideerd nemen we het initiatief. ROAC laat het ook wel een beetje. Zoals verwacht spelen ze als een geparkeerde spelersbus op hun eigen zestien. Het is aan ons om het gaatje te vinden. We moeten geduldig zijn. Ons niet laten verleiden. Want hun counter is vlijmscherp. En zo is het dat wij de kansen krijgen. Kleine en grote. Zoals in de 7”. Een grote. Jannes Broekman krijg em van links aangespeeld door Jesse Coffeng. Hij kan echter net niet goed in de hoek schieten en zo redt de keeper. Dan de 17”. Een aanval door t midden. Snel en zuiver. Jesse Coffeng komt op z’n rechter uit. Het schot ontbeert echte kracht. En weer kan de keeper redding brengen.
In de 17” neemt Jannes Broekman een bal hoog uit de lucht in ene op z’n pantoffel. In een mêlee van spelers smoort het schot. De keeper kan het rollertje dat overblijft simpel oprapen. En ROAC dan? Nou die hebben in de 1e helft welgeteld één mogelijkheid. In de 18”. Maar doelman Jules Vermeulen is attent. In de 29” een poeier van buiten de zestien door Jermaine Verwey. De keeper redt ten koste van een corner. Uit die corner een kans voor captain Freek van der Heide. Grote kansen. En je weet als je je kansen niet benut dan…..
Maar daar is dan toch de voorsprong. De verdiende voorsprong. In de 38”. De omschakeling is succesvol. We veroveren de bal op een meter of 25 van hun doel. En dan gaat het snel. Diego komt op rechts het strafschopgebied binnen. In de man tegen man houdt hij zich staande, blijft koel en stift werkelijk fabuleus de bal over de uitlopende keeper binnen. 0-1! Net voor de rust. Een beter moment kan eigenlijk niet. En eigenlijk had het 0-2 moeten staan. Maar helaas mocht het niet zo zijn. De keeper van ROAC hield z’n ploeg ook in de dying seconds nogmaals in de wedstrijd. Tijn van der Geest is z’n naam. Hij was er persoonlijk verantwoordelijk voor dat z’n team met maar een 0-1 achterstand de rust haalde.
Na de rust mogen we wind mee en met de zon in de rug spelen. ROAC heeft nu echt de mouwen opgestroopt. Ze vreten het gras op. Direct vanaf de aftrap een gevaarlijke kopbal die rakelings over gaat. Dan is daar de 53”. Jermaine vogelvrij op links in de zestien. Maar hij heeft vandaag niet de rust. Zit teveel in z’n hoofd. Is niet “vrij” zoals dat heet. Zonde want hij is een begenadigd talent. Hij geeft te snel voor. Jesse Coffeng is er net te laat. Of was de bal te vroeg? Wat het ook is. De kans gaat voorbij. Dan een drinkpauze in de 60”? In april?
We beginnen langzaamaan de grip op de wedstrijd te verliezen. We moeten terug. Hebben teveel overtredingen nodig door eigen slordigheden. Of omdat ROAC ons hiertoe dwingt. Ze krijgen wat ze willen. Veel standaardsituaties waarbij hun luchtmacht gevaar komt stichten in onze zestien. Deze kwaliteit is een groot onderdeel van hun tactiek. Elke bal slingeren ze voor de pot. Doorkoppen en dan een potig duel om verder te proberen te voetballen. In de 68” hebben we mazzel. Eerst een bal van de lijn gehaald en dan vervolgens een wereldredding van keeper Jules Vermeulen. Dat geeft de burger moed.
Onze assistent trainer Yassir is dan al bijna z’n nagels al kwijt en weet niet meer waar ie het zoeken moet. Ik vraag of het nog gaat. “Hoe kan het dat jij dan zo rustig bent?” is z’n wedervraag. Tjsa. Er zit maar een jaar of 37 tussen ons. Aan ervaring. Ik leg een vaderlijke arm om z’n schouder en stel hem gerust. Het komt goed. En zo geschiedde. Tuulk stormde het nog in onze zestien maar het team verdedigde als een blok. Inmiddels versterkt met Damian Lakeman en Juuso Salminen van zondag 2. Zij kwamen na hun eigen wedstrijd om ons te helpen. Want we misten nogal wat jongens door blessures. Ik noem ze even. Midas Ploem Kemkes, Osman Tok, Adrian Hensel, Kees Mirande, Max Swart, Gil Gilberto en Roan Rijkers. Ze werken allemaal keihard om terug te keren. En vandaag was ook Mouaad Boudinar er niet door ziekte. Kortom het maakt de teamprestatie alleen maar groter. Chapeau jongens!
We speelde 110% gefocust. Als team. Met het team als uitblinker. Daarbij heerste Jules Vermeulen in z’n territorium. Was genadeloos. En Diego van de Bunt Huigen als matchwinnaar. We streden allemaal als kerels. En hielden meer dan stand. We kregen zelfs nog de betere kansen in de eindfase. Zonder te scoren helaas. En zo floot de scheidsrechter na 8 lange minuten blessuretijd af. Een 0-1 overwinning. De punten zijn van ons. Waar onze directe concurrenten allemaal hun Waterloo vonden in Rijpwetering. Bij Poldervogels, daar zegevieren wij. Verlengen onze streak van overwinningen naar 8 op rij! Leiden riant in de periode. En blijven koploper Sporting ’70 in de nek hijgen. Wij jagen. Op onze prooi.
En doen dat wedstrijd voor wedstrijd. De volgende is komende zondag thuis. Op 14 april ontvangen we s.v. DIOS uit Nieuw Vennep. Uit wonnen we 3-4 na tweemaal op achterstand gekomen te zijn. We zijn dus gewaarschuwd. En als ze dat niet zijn dan zorgt het begeleidingsteam er wel voor….. ;-)
Team : Jules Vermeulen, Jan van Straaten, Freek van der Heide, Tobin Melis, Lukas Noppert, Tom van Riessen, Jermaine Verwey, Roan Mulder, Jannes Broekman, Jesse Coffeng, Diego van de Bunt Huigen, Jens Avrap, Juuso Salminen, Damian Lakeman en Mick van der Wijgerd
Onno Swart
De video-samenvatting van Mr Melis:
Op Leiden Amateurvoetbal: ROAC strijdend ten onder tegen WV-HEDW